Ik vond een gek euromuntje in mijn portemonnee. Omdat ik wist dat Aukje op haar site alle euromunten heeft staan, ging ik eens kijken waar het muntje vandaan kwam. Het bleek gewoon Luxemburg, beetje saai, maar Aukje had de munt nog niet in haar verzameling. Dus besloot ik haar het muntje ter waarde van maar liefst 1 cent kado te doen. En omdat we in hetzelfde stadsdeel wonen, dronken we bij de overdracht gisteren een biertje.
Iemand ontmoeten die je alleen kent via schrijfsels van internet blijft raar. Soms klopt het precies, soms klopt het niet. Soms is het leuk, soms valt het tegen. Maar terugkerend thema is: hoe herkennen wij elkaar.
Ik wisselde mobiele nummers uit met Aukje. Verder ging ik ervan uit dat we elkaar wel zouden herkennen op het terras waar we hadden afgesproken. Zo vaak zitten er geen meisjes alleen met een zoekende blik.
Ik scande het terras af op zoek naar iemand die eruit zag zoals ik dacht dat Aukje eruit zag. Die vond ik niet. Wel een meisje dat alleen zat. Ik keek haar aan, maar zij had geen blik in ogen van een wederzijdse herkenning. Ze draaide haar hoofd weg toen ik vreemd lang in haar richting keek. Die viel af. Ik ging zitten aan een tafeltje en keek in de rondte. Het terras was eigenlijk veel te groot voor zo’n afspraak. Ik was Aukje’s mobiele telefoonnummer vergeten.
Toen dacht ik een meisje te herkennen van vroeger. Wat grappig, dat die hier zat. Ik knikte naar haar, ze zat een stukje verderop. Ze keek me wel aan, maar gaf geen blijk van herkenning. Misschien was het H. toch niet. Ik bleef haar even aankijken maar had plotseling het idee dat iemand die mij zou observeren zou denken dat ik wanhopig probeerde alle alleenzittende meisjes te versieren. Ik bestelde een witbiertje en keek naar het tafelblad. Dat duurde zo een tijdje.
Even later keek ik weer de kant op van degene van wie ik dacht dat het een vriendin van vroeger was. Nu gaf het meisje wel blijk van herkenning. Ze knikte vragend vanuit de verte. Maar wacht eens even – dit was niet de vriendin van vroeger, dit moest Aukje zijn! Gevonden.
Zo was een eurocentje, dat er uiteindelijk 3 waren geworden (Luxemburg, Portugal en Spanje) een goed excuus voor een heel gezellige avond.
Reacties
25 reacties op “Ontmoetingen via Internet”
Het bier smaakte goed, de small talk was gezellig. Onze eigen kleine weblogmeeting was een succes!
Je hebt die centen toch niet gebruikt om je biertje te betalen !
Onlangs heb ik ook een ontmoeting met een meisje met een zoekende blik gehad. Pakte ook goed uit trouwens. Wel een beetje vreemd hoor, van internet naar echt…
Een volgende keer het telefoonnummer invoeren in je mobieltje.
Was dit nou een Euro-top, maar dan op Madurodam niveau?
Aukje een ietsepietsie verlegen?
Je bent wel goed in vragende blikken 🙂
en iedereen op dat terras maar denken dat A. en M. een cyberdate hadden….
Volgende keer niet meer op een terrasje afspreken!!! Daar kun je dan altijd nog naartoe lopen of zo…
@ruud: maar niet alleen in je telefoon!
Ik ben door een of andere vage storing aan mijn mobiel diverse recent verworven nummers kwijt. Opgeslagen op het apparaat in plaats van op de simkaart en dom genoeg ook niet in mijn online adresboek geregistreerd…. dom dom dom ;-(
Niet alleen computers, ook telefoons moet je backuppen…
Ik mail een klein jaar met een meisje uit mijn eigen stad. We zijn allebei Singer / Songwriter en hebben zelfs gemeenschappelijke kennissen, ze heeft zelfs verkering gehad met een oude vriend van me; raar eigenlijk dat we elkaar nooit ontmoet hebben… We hebben er tot dusver eigenlijk ook niet heel erg veel haast mee om dat wel te laten plaatsvinden….
Ik heb 2 kennisen die elkaar via het internet hebben leren kennen en al een aantal jaar ook met elkaar getrouwd zijn. Zij woonde in Canada en is voor hem nu in Nederland komen wonen. Tja. Geen internet: minder kans op gelukkige relaties?
Pfff, ik kende Auk al veel langer.
Elkaar herkennen als je mekaar nog nooit gezien hebt is en blijft lastig. Mij herkennen ze overigens meestal wel. Toch wel handig zo’n rood petje soms 🙂
Ik ben ook vrij herkenbaar… ‘k heb namelijk schoenmaat 43
Dit doet mij denken aan die enorme rode Roze uit mijn jaszak stekend bij onze eerste ontmoeting. Niet te missen!
Aukje had gewoon haar ‘ witte internet hoedje op moeten zetten! 😉
In mijn ‘datingjaren’ had ik speciaal voor dit soort afspraken een paar felrooie gympen! 😉
In het pré-internet tijdperk schreef je brieven en kaartjes aan mensen. Soms ook uit je eigen stad. Op een dag zag ik een meisje staan op een tramhalte die exact voldeed aan het beeld
wat ik uit haar brieven had gedestilleerd. Ik liep op haar af en nog voordat ik iets kon zeggen zei zij:”Ik wist dat je me op een dag zou vinden…”
We correspondeerden al jaren, jaren. Eindelijk, eindelijk, kwam ik ‘m tegen. En toen was-ie het niet.
Ik vind dat je ontzettend grappig schrijft! Aukje en jij zijn de top in Nederland.
Ja, èn Charlotte! Maar ja…
Andersom kan ook, iemand tegenkomen die je niet kent en dan via internet elkaar proberen tegen te komen. Nu alleen nog haar hotmail vragen.
@ Wil VRT
O. Dan was ik het.
Wat heb je die ontmoeting enorm leuk verwoord.
Zo zie je dat een ‘eerste’ indruk toch niet altijd de goede is.