De grote opruimwoede gaat door. Ik kom dingen tegen… oi oi, dat opruimen gaat nog wel een tijdje duren. Wat ik gisteren aantrof, wil ik u niet onthouden. Niet omdat u er om staat te springen denk ik, maar vooral omdat ik apetrots werd toen ik het weer zag.
Ik vond mijn stapel [[popup:images/ezelsoor.jpg:Ezelsoor]] tijdschriften terug. Een tijdschift voor kinderen dat ik verslond toen ik een jaar of 10 was. Er was altijd een prijsvraag waarbij je dingen kon insturen en op een dag kwam de vraag: “schrijf een onzingedicht”. Ik schreef een onzingedicht en het werd nog geplaatst ook! In het blauw! Ik was te trots voor woorden. En terecht, lees maar:
[[image:images/slakonotop.jpg:inline]]
Zo mooi!
(Alleen hadden ze wel de zin vergeten die rijmde op kwasser. En ook hadden ze twee spelfouten gemaakt. Bonnen is bonden. En sloep moest natuurlijk sloeg zijn, anders sloeg het nergens op).
Reacties
29 reacties op “Ezelsoor”
ah, natuurlijk ‘sloeG’, now it makes sence.;)
Wat geweldig! Inderdaad echt iets om trots op te zijn.
Misschien nog wel meer dan het winnen van een Lego-vliegtuigje bij de EO-kinderkwis-rebus.
Dat móet ik destijds dan ook gelezen hebben. Ezelsoor was het leukste tijdschrift, ik zou zelfs nu willen dat het nog bestond.
Wat een talent!
Vroege dada!
Weet je zeker dat je geen familie bent van Cees Buddingh’ of Marten Toonder?
fantastisch! Levendig voor te stellen verhaal. Dit gedicht zouden ze moeten verfilmen. Zoveel actie in 13 regels! (of eigenlijk 14 dus)
geweldig. Heerlijk om te lezen. En opvallend creatief 😉
Inlijsten! Of uitbreiden en uitgeven 🙂
Vraag is nu: Wat rijmt er op kwasser…?
Maar dat je 10 jaar bent en dan iemand – al is het dan een Kraanzal – in een kranadast laat duwen….
Ik proef een subtiele invloed van de Blauwbilgorgel…
Prachtige onzin! En Ezelsoor was inderdaad geweldig, jammer dat ze gestopt zijn… Ik heb nog es een keer braille geleerd uit een Ezelsoor, nu weer helemaal vergeten natuurlijk, maar toch…
Zeg, welk nummer was dit, misschien heb ik ‘m nog :-).
mooi man!
Beernd: jaah ik heb ook braille geleerd uit de Ezelsoor, haha! We zijn vast even oud.
Het was nummer 8 en ik was tien dus het zal in 1985/6 geweest zijn.
Nu is het tot in de eeuwigheid vastgelegd, een prettige gedachte.
Als er toen toch al weblogs waren geweest was je een groter logger dan wie ook geweest….
Logster avant la lettre!
shit… pieken op je tiende 😉
Wat een aardig meisje was je toen nog, Merel.
op je tiende al een Vijftiger.
Majestueus. Buddingh’ is er niets bij.
Charles Lutwidge Dodgson (Lewis Carroll) zou stante pede verliefd op je zijn geworden. He was most comfortable when with children, especially little girls in whose company his usual stammer completely disappeared.
Aan hem hadden we vervolgens ook nog een verrukkelijke foto van de kleine Merel op haar tiende te danken gehad, en Blackbird in Wonderland.
Merel, ik vind het een topgedicht, echt waar! Geen vijftiger, maar een zestiger zou ik zeggen.
wat een prachtig dada!
Mrs. Lucebert, I presume?
Ontzettend knap. Ik ben er stil van.
Da’s dan maar heel mooi dat je het terug gevonden hebt!
Onzin…. je kunt er niet zonder! Maar zonder kwasser is de dag helemaal saai 😉
Zo! Weinig mensen kunnen op die leeftijd al ‘vrasfol’ spellen.
Geweldig Merel en dat op je tiende! Je ben vast geinspireerd geraakt door dat ene gedicht, eh… Barlemanje! Geweldige stijl! Ik ken(de) het Ezelsoor helemaal niet, jammer!