Ik kwam van de goede kant aanfietsen en dus zag ik ze staan: een stuk of tien agenten. Donkerblauwe broek en lichtblauw overhemd. Ze stonden verstopt achter een grote vrachtwagen die op de stoep geparkeerd stond.
E?n voor ??n werden nietsvermoedende fietsers, brommers en auto’s aan de kant gezet. Een hoop onterecht gescheld viel de agenten ten deel. Een man weigerde zijn auto uit te komen en liet zijn motor stationair ronken terwijl de agenten een bon uitschreven en hij zat te vloeken.
Natuurlijk bleef ik braaf voor het rode stoplicht wachten. Ik kon zo alles mooi in de gaten houden. De schok van de nietsvermoedende weggebruikers was leedvermaakwaardig. De meeste fietsers lieten de bonnen gelaten over zich heenkomen.
Het stoplicht rechts op het kruispunt sprong op groen. Ik zag een glimmende Audi TT richting de agenten glijden. De man in de Audi had een blonde, gef?hnde bos haar en een rode jumper over zijn schouders. Hij hing ver achterover in zijn stoel en was aan het bellen met ??n hand aan het stuur. Aha, die kon een dikke bon verwachten. Ik had alvast voorpret.
Maar toen zag hij de agenten. Midden op het kruispunt gooide hij zijn telefoon op de stoel naast hem en deed hij in een seconde tijd zijn riem om. Hij ging rechtop zitten. Op het moment dat hij ter hoogte van de agenten was, was hij het beste jongetje van de klas.
Shit.
Ik geloof zelfs dat hij even naar de agenten zwaaide.
Geef een reactie