In juli kreeg ik een mailtje dat ik bijna in de spambox had weggekieperd. De afzender was ene ‘hijhij’, dat moest onguur zijn, dacht ik. Maar toen ik verder las, bleek het te gaan om een nieuw experiment:
“Ik ben een jonge schrijver die een reeks kortverhalen via weblogs wil publiceren. E?n verhaaltje per weblog. En ??n pagina met alle links naar alle weblogs die stukjes uit zijx500 (want zo heet het project) publiceren. Elk verhaal is exact 500 lettertekens lang, dus onnoemelijk veel plaats neemt het niet in op je weblog.”
Binnen korte tijd zag ik overal op weblogs verhaaltjes opdoemen van 500 tekens, waarbij het aantal keer “zij” geteld werd en het aantal woorden werd vernoemd. Op deze manier publiceert hij 100x 500 tekens op uiteenlopende sites.
Voor ons webloggersmagazine about:blank (deze maand met een nogal oorlogszuchtige voorkant) interviewde ik de Vlaming (http://users.skynet.be/boekblog). Lees hier het interfioew.
Aan mijn logje schonk hij dit kortverhaal:
—-
G?te
Ze laat haar voetzolen kietelen door het gras.
In haar gele zomerjurk ligt ze voor de g?te die we in
Frankrijk huren.
(met druivenranken rond het balkon)
Zonder moeite kan ik me voorstellen dat als ze nog
even blijft liggen, er bloemetjes uit haar buik
groeien.
Zo van die witte margrietjes: kopjes altijd naar de
zon.
Ons dochtertje ligt kirrend naast haar.
De auto -voor het eerst een nieuwe, m?t airco- staat
iets verder te blinken in de zon.
Ik heb haar nog nooit zo gelukkig gezien.
Dat schrijft ze ook.
Op een briefje naast haar.
Dat het nooit meer beter kon.
En zelfs het mes van topkwaliteit was.
Woorden: 110/Tekens: 500/Zij: 4
Geef een reactie