Het was opmerkelijk rustig in het caf?. Vriendin S. en ik bestelden een groot glas rode wijn en we namen plaats aan het raam. Mmm. Lekker.
We hadden het net over de belangrijke dingen in het leven toen er een gigantische groep mannen in pak het caf? binnenkwam. Binnen een mum van tijd stond het zwart van de jasjes. Zo’n dertig mannen en twee vrouwen hadden het caf? zonder enig tegenstribbelen van het personeel overgenomen. Ons hadden ze gegijzeld. We konden geen kant meer op. De barvouw was ons uit het zicht ontnomen. Aan de ene kant van ons stond een dikke haag van krijtstrepen. Aan de andere kant zat dubbelglas.
Toen wij onze wijn al een tijdje ophadden, maar we geen kans zagen om nieuw te bestellen noch het caf? uit te gaan, werden er voor de grote herenclub bittergarnituren besteld. De geur van frituur baande zich een weg naar ons tafeltje. We zagen hoe de mannen zich met overgave op het gefrituurde vet stortten. Het was warm in het caf?. De pakken dronken bier en aten bitter.
Lomp als ze waren, kregen wij alleen de restjes van hun borrelmaal. De lege schoteltjes waar alleen nog het vet en de schaaltjes met mosterd en rode saus oplagen werden achteloos en zonder ons aan te kijken op onze tafel neergezet, evenals de glazen schuim. Vriendin S. doopte langzaam een prikkertje in de mosterd en likte het prikkertje af.
Er leek geen eind te komen aan de vraatzucht van de kantoorklerken. Stapels afgelikte schoteltjes lagen er nu op ons tafeltje. De glazen schuim waren tot torenhoogte opgestapeld.
Totdat het moment kwam dat ook de mannen geen zin meer hadden in vlammetjes, bitterballen en kaasstengels.
En toen gebeurde het.
E?n van de mannen legde zonder te kijken een halfvol bordje frituur op ons tafeltje.
We keken elkaar aan. We keken naar de ruggen van de mannen. We keken voor ons en achter ons.
En toen pakte vriendin S. heel behendig en onopmerkbaar een gefrituurde kaasstengel.
We deelden hem.
Geef een reactie