Als ik met iemand praat die een Vlaams accent heeft, spreek ik na enkele zinnen met een soort van Vlaams accent. Als ik met iemand praat die een Twents accent heeft, spreek ik na enkele zinnen met een soort van Twents accent. Dat wist ik al een tijdje. Ik schijn, en met mij velen, als een onzichtbare kameleon of een makke meeloper klakkeloos woorden over te nemen. De laatste tijd zijn het echter geen mensen, maar apparaten die mij hierin leiden.
Sommige woorden typ ik altijd verkeerd. Zoals veranderen. Ik typ altijd vernaderen. En bij betekenis typ ik bekentenis of andersom. Theater typ ik als tehater. Ziek genoeg maak ik nu, na jaren computergebruik, dezelfde schrijffouten wanneer ik gewoon iets op papier wil zetten. Mijn hersens zijn ingesteld op typen en corrigeren mijn fouten automatisch, ook al zou ik deze fouten op papier nooit gemaakt hebben. Mijn schrift wordt be?nvloed door het computergebruik.
Sinds een jaar is het woordenboek van de Nokia een ernstige inbreker op mijn ABN. De automatische keuze van het woordenboek, gebaseerd op telefonische logica, geeft een aantal opties voor een woord. Zo geeft hij, zeg ik uit mijn hoofd, eerst ‘ze’ als je ‘we’ wilt typen, eerst ‘film’ als je ‘fijn’ wilt typen, eerst ‘of’ als je ‘me’ wilt typen, en eerst ‘lot’ als je ‘jou’ wilt typen. Mijn brein is zo mak, dat ik die woorden nu automatisch aan elkaar heb gekoppeld. Mijn hersenactiviteit is zo levendig dat ik nu, wanneer ik schrijf of praat, deze woordopties altijd paraat heb. Zo komt het wel eens voor dat ik film z?g in plaats van fijn. Of lot denk in plaats van jou.
Hier kwam ik op toen ik de pincode bij de Videotheek twee keer verkeerd intoetste, omdat de cijfers van de pinmachine andersom zaten.
Geef een reactie