In de Voetboogstraat zit caf? De Schutter. De Schutter is een studentencaf? waar je voor weinig geld goed kan eten. Vroeger kwamen we er geregeld en ook nu, nu het geld niet op onze rug groeit, pikken wij er graag een sat?etje of een salade warme geitenkaas mee. We zijn echter niet de enigen die De Schutter een warm hart toedragen, dus is het er soms vol. Dichtstbijzijnde gelegenheid zit tegenover De Schutter: het Pakhuis. Probleem: in het Pakhuis moet je niet zijn.
Gisteren had ik eindelijk weer eens de we-gaan-met-vriendinnen-naar-mooie-mannen-in-de-film-kijken-en-daarna-eten avond. De film waar we naar toe gingen, laat zich raden: Love Actually. Zwijmel de zwijmel, negen miljoen bekende acteurs en actrices passeren de revue (Colin Firth is mijn favoriet, hoewel Hugh Grant een goede tweede is), het verhaal is ontzettend onrealistisch maar zo fijn en Brits en natuurlijk komt (bijna) alles goed aan het eind. Hoera!
Om 21 uur kwamen we aan bij De Schutter. Bommetje vol. Wel honger, dus na jaren noodgedwongen dan toch een keer naar het Pakhuis.
Doe.
Het.
Niet.
Ik had een tonijnmaaltijdsalade en dat was het slechtste wat ik ooit in een restaurant gegeten heb. Het bestond uit: ui, ui, ui en tonijn uit blik, ijskoud, en met ijzersmaak van het blikje. Een paar boontjes die zacht waren, twee blaadjes sla en twee partjes tomaat. Groene en zwarte olijven.
Dat was het. En het was echt vies.
En de bediening was stom. En er zaten allemaal mensen met dezelfde outfits aan tafel van allemaal studentenverenigingen die op hetzelfde moment hun sigaretten aanstaken, want dat moest vast van het clubreglement. En toen was de ruimte naast ons afgehuurd door mensen die heel hard Frans Bauer mee gingen zingen. En toen wilden we betalen maar de serveerster was te druk met de meezingers en toen hebben we voor het eerst van ons leven geen fooi gegeven en toen gingen we weg.
U bent gewaarschuwd.
Doe het niet.
Geef een reactie