Ik mocht twee dagen in Nijmegen vertoeven. De eerste dag was ik bij vriendin H. Ik werd met de auto opgehaald op het station, waar het bloemenmeisje zo lang deed over het schikken van de tulpen, dat vriendin H. dacht dat ik de trein niet had gehaald. Ik had de stad nog niet gezien, of we reden er alweer uit, de natuur in. Da’s goed voor een Amsterdammer, ha.
We dronken warme chocolademelk bij Oortjeshekken, een erg mooi caf? aan een groene dijk. ’s Zomers een heerlijk uitgebreid terras, zei H., terwijl wij naar de stromende regen buiten keken.
Ondanks die regen gingen we wandelen. We moesten over karrensporen en voederbakken springen om op droge stukjes grond te kunnen landen. Heerlijk. Hoge bomen en weinig wind. Frisse neus. Zuurstof. Lange gesprekken over belangrijke dingen. Daarna gingen we naar het huis van vriendin H. en haar vriendin G. Een rondleiding toonde mij de zee?n van ruimte waarin deze twee zich konden verplaatsen. In de kamer waarin ik mocht slapen, kon ik best een radslag doen, of misschien wel twee, als ik gewild zou hebben. Hoe anders dan in Amsterdam! Wat een ruimte! Dankzij G. voelde ik me net een prinsesje in deze kamer. Keurig opgeruimd en speciaal ingericht en een doosje lucifers naast een kaarsje op het nachtkastje. Fijn.
Toen gingen we de stad in. Lopend, want daarvoor is Nijmegen klein genoeg. De hele weg van A.F.Th. vd Heijden, bergafwaarts. Wat een fijn stadje! Wat een leuke caf?’s en wat een fijne mengeling van oud en modern. Ondanks de regen liepen we langs mooie straatjes en pleintjes, waarbij H. bij elk stukje straat aangaf dat daar in de zomer een heel leuk terras was.
Natuurlijk boel studenten, dus boel cultuur te snuiven, zeker in het prachtige Lux, de enige plek in Nederland (wat zeg ik? Europa!) waar filmhuis, debat, theater, muziek en beeldende kunst op zo’n manier gecombineerd worden. Een plek waar ik dagelijks zou kunnen zitten en nog niet verzadigd zou zijn. Ik verzuimde kaasgehakt te eten in caf? Plak omdat ik de lamsspiesjes nam. Dom, zo hoorde ik later, maar erg lekker.
We hadden geluk, want toen we huiswaarts liepen, was het net even droog. Ik sliep tot 11 uur, een gat in de dag! Ik moest me nog bijna haasten om op tijd bij mijn volgende afspraak te zijn. Het zware onweer, waar H. het bij het ontbijt over had, had ik niet gehoord. Het was heerlijk rustig geweest in mijn prinsessenkamer. (later meer)
Geef een reactie