Beernd zei al in de reacties op deel 2 van Nijmegen dat er toch een afzwakking van mijn enthousiasme moest komen. Een stukje superlatieven is nauwelijks interessant. Waar blijft de maar? Ik vrees dat deel 3 (tevens het einde) net zo enthousiast zal worden. Voor het geval dat u naar een maar zoekt, hij staat in de laatste regel (dan kunt u de rest overslaan, ha!).
Vriendin H. zette mij af bij vriend M. Vriend M. had ook een huis waarin in Amsterdam ten minste 9 studenten zouden zijn gestopt. Nadat ik zijn CD collectie, boekenverzameling en nieuwe vloerkleed had bewonderd, liepen wij naar caf? Frowijn. Aldaar bestelden wij iets wat op de kaart als ‘kleine lunch’ werd omschreven maar wat nogal een understatement bleek. De tafel was vol! Vriend M. kon het niet laten om te zeggen dat hier in de zomer een geweldig terras was. Hetzelfde zei Jenneke (bekend als Jnnk) toen zij binnenkwam en bij ons aansloot. Al die terrassen in de zomer! Ik moet zeker eens terug. Die zondag sneeuwde het.
We zaten heul lang in het caf?. Praatten uitgebreid en smeedden plannen. Na enkele uren hadden wij onze lunch dan toch eindelijk op. Op naar het volgende caf?! Het werd De Blaauwe Hand. Aldaar kreeg ik de spannendste chocolademelk ooit, met aparte chocoladeboontjes, een koffielikeurtje en een kommetje slagroom. Ik mocht er geen reclame voor maken van de barman die zei dat hij wilde dat hij het nooit bedacht had, dus doe ik dat bij deze niet. Heerlijk was het! Onovertreffelijk mmm!
Toen voegde M. (nummer 2) zich bij ons en waren we met z’n viertjes. Boel gezellig! We dronken Paulaner witbier in ranke halve liter glazen. Jenneke moest nog werken, later op de avond, en toch konden we nog zo’n Paulaner niet weerstaan. En vooruit, we zijn maar eens in Nijmegen, nog een. Zo kwam het dat we bommetje vol bier en tapas uiteindelijk in De Deut belandden. Daar had Jenneke net enigszins wankelend plaatsgenomen op haar werkplek achter de bar. Een fijn caf?, De Deut, dat mij deed denken aan mijn oude stamkroeg hier in Amsterdam. Genoeg te zien, grappige verzamelingen rariteiten bij elkaar (qua inrichting, vast ook qua bezoekers).
Om 22 uur nam ik tamelijk aangeschoten de trein terug naar huis. Moe en voldaan. Welk een fijn weekend. Dronken in de trein zitten is altijd een beetje naar, vind ik. Maar op maandagochtend zat ik achter mijn computer en kon ik het niet laten om op Funda even te kijken wat voor huizen er in Nijmegen zijn… ha!
Geef een reactie