Terwijl ik mijn fiets aan het losmaken was, kwam er met redelijke snelheid een auto tegen de richting in mijn straat ingereden. Gelukkig kwam er geen ander verkeer aan, anders was de botsing ongetwijfeld frontaal geweest.
De leaseauto scheurde mij voorbij en parkeerde met een sierlijke beweging een stukje verderop.
Er stapte een man uit in pak. Hij deed zijn deur niet op slot maar kwam haastig mijn kant opgelopen. Precies ter hoogte van mij bleef hij staan, met zijn rug naar mij toe. Hij keek naar de huizen, naar mijn huis, naar het huis ernaast.
Hmm.. geen makelaar toch dacht ik. Had hij misschien een afspraak hier?
Hij stond een beetje zenuwachtig van been op been te wippen, bijna te springen, alsof hij bij de huizen naar binnen wilde kijken, wat natuurlijk niet lukte. Toen pakte hij zijn mobiele telefoon.
Hij mompelde wat in zijn telefoon en enkele tellen later verscheen er een vrouw voor het raam, lachend. De man begon te zwaaien en te lachen. Hij stuurde haar een kus met zijn hand. Toen zwaaide hij nog eenmaal en liep hij terug naar zijn auto.
Beheerst, maar met grote snelheid, reed hij achteruit mijn straat uit.
Het meisje stond voor het raam uitbundig te stralen.
Geef een reactie