AT5 heeft sinds kort een geweldige rubriek: “Kent u uw buren?”
Iemand van AT5 belt aan bij een willekeurig huis in Amsterdam met de vraag of degene die opendoet zijn/haar buren kent. Het is verbazingwekkend hoe vaak er nee wordt geantwoord. Wat er dan volgt, is zowel geweldig als genant, want dan gaan ze de kennismaking forceren. Er wordt aangebeld bij de buren en er wordt gevraagd: weet u wie dit is? euhm… nee, of ja, dat is volgens mij mijn buurman. Dan moeten ze elkaars naam onthouden en elkaar beloven dat ze elkaar zullen herkennen en dan krijgen zij een AT5 sticker:
Ik ken mijn buren!
Geweldig programma. Duurt 5 minuten.
Gisteren had ik een burenbijeenkomst. De buren links en de buren rechts waren aanwezig en wij als middelsten dus ook.
Ik woon hier nu al bijna 10 jaar en het blijkt toch dat je verschrikkelijk langs elkaar heen kunt leven. Ik weet hoe iedereen eruitziet, en we groeten elkaar wel, en sommige van mijn buren tref ik ineens in Rotterdam op het filmfestival of in het Joods Historisch Museum of op Internet. Maar op twee van mijn buren na weet ik bijna helemaal niets. Tot gisteren. Toen hebben wij beroepen, interesses en andere snuisterijen uitgewisseld. Dat was leuk! Ik miste alleen de buuv van driehoogrechts, die afwezig was met goede (maar spijtige) reden.
Laat AT5 maar komen! Ik wil zo’n sticker!
De bijeenkomst was hier beneden – altijd gek om hetzelfde uitzicht te zien alleen dan alsof je 3 meter naar beneden bent gezakt.
Op een gegeven moment hoorde ik boven lawaai. Ik stond er eerst niet bij stil – maar dat lawaai kwam vanaf mijn verdieping! Ik keek mijn onderbuurman aan met een verschrikte blik.
“Jouw katten”, zei hij, “ik heb ze op horen groeien”.
Oeps.
Geef een reactie