« terug naar blog

Komt een Vrouw bij de Dokter

Op aanraden van Maanisch las ik het boek ‘Komt een Vrouw bij de Dokter’, geschreven door Kluun (Raymond van de Klundert).
Het boek gaat over de kutziekte kanker en ik wist van tevoren al dat de vrouw dood zou gaan, dus waarom een boek lezen dat je verdriet geeft en pijn en dood?

Goede vraag. En hoewel ik heb zitten janken als een debiel, heb ik ook gelachen, me verschrikkelijk verbaasd, ontzag gehad.
Goed. Goed. Goed.

Komt een Vrouw bij de Dokter gaat over Stijn en Carmen die leven als een God in Amsterdam en op een dag te horen krijgen dat Carmen borstkanker heeft. Het leven verandert op slag, hippe feestjes worden ingeruild voor ziekenhuisbezoeken, bakken in de zon voor branden onder de bestraling. Voor Carmen dan – Stijn begeleidt zijn vrouw zo goed mogelijk, maar stort zich tegelijkertijd op het nachtleven en op andere vrouwen.
En ik als lezer accepteer dat nog ook. Bizar.

Een boek is goed als je op momenten dat je niet leest aan de personages moet denken. Dat je ze wil bellen, even, om te vragen hoe het met ze gaat, tot je beseft dat het personages zijn, niet je nieuwe vrienden. Dat je wil weten hoe het afloopt terwijl je al weet hoe het afloopt. Dat je in de kroeg eerder naar huis gaat omdat je nog even wil lezen.

Het boek is een wervelwind over liefde en dood, een gedetailleerde beschrijving van een re?le angst. Het grijpt je en houdt je vast en als het uit is, wil je meer.
Ook de layout is cool: er staan veel ‘wrampels’ (fragmenten uit songteksten met bronvermelding) in en achtergrondinfo over personages en kroegen zijn in een soort Windows popups afgedrukt.

Maar het meeste van alles gaf het boek me zo ontzettend veel zin om te leven.
www.kluun.nl


Eenmalige en eerste echte PRIJSVRAAG op merelroze.com!
In samenwerking met de schrijver en Uitgeverij Podium mag ik 1 gesigneerd exemplaar van het boek kado doen!
Schrijf – voor dinsdag as 12 uur – in mijn reactiedinges een opdracht voor voorin het boek.
De leukste/mooiste/beste opdracht WINT een GESIGNEERD boek!
Jury bestaat uit Kluun, Joost Nijsen van Podium, en ikke zelf.
Zettum op!
Kek man.


Reacties

80 reacties op “Komt een Vrouw bij de Dokter”

  1. The Gaucho avatar
    The Gaucho

    Voor Bert.
    Pancreaskopkanker is a bitch.

    (Bert is een goede vriend van me die vorig jaar werd gediagnosticeerd met bovenstaande vorm van zeer aggressieve kanker. Nu is alles goed, maar het kan elk moment weer terug keren. Fingers crossed…)

  2. Leef je leven volledig,
    leef je leven intens.
    Begin iedere dag met een glimlach,
    lach liefst de hele dag door.
    Maak van elk uur een diamantje,
    elke minuut goudomrand.
    Ben goed van de ander,
    ben goed voor mij.
    Leef je leven volledig
    voor je het weet is het voorbij.

  3. Marjolein avatar
    Marjolein

    Voor Oma,
    omdat ik haar niet zal vergeten.

    (mijn oma is overleden aan longkanker. ik ken haar eigenlijk alleen ziek. ze is overleden na 7 jaar kanker en ik was toen 10 maar in al die jaren heeft ze geprobeert een geweldige oma te zijn voor mij en mijn broertje!)

    (bij mij in de familie

  4. Marjolein avatar
    Marjolein

    dat laatste zinnetje hoort er dus niet bij

  5. Ingrid avatar

    De klok tikt
    Het hart klopt
    De hele wereld is een gekkenhuis
    Doe toch iets
    Gebruik de tijd
    Ren voor het leven
    Hou van elkaar …

  6. Geen poging tot opdracht voor voorin het boek (het staat al in m’n boekenkast), maar gewoon:

    Mooi! Mooi! Mooi, dat boek.

  7. Voor De áller-állerliefste man,

    Omdat het boek niet in braille verkrijgbaar is en je het me nu je liefste lief voor moet lezen.

    Met een glas water van Kluun.

  8. (oeps, woordje “me” moet eruit)

  9. Yvonne avatar

    “Dream as though you’ll live forever. Live as though you’ll die tomorrow.”

    (Wel een quote van iemand anders – the great James Dean – mag dat ook???)

  10. Voorbij
    voor jij
    voor mij

  11. Marjolein avatar
    Marjolein

    yesterday is history,
    tomorow is a mistery
    and today is a gift!
    so live it the best way you can!

  12. “Ooit komt de dag dat kanker niet meer bestaat,
    tot die tijd wil God dat u op tijd naar de dokter gaat”

  13. Ik kan je nu nog niet missen
    maar de herinnering blijft
    altijd

  14. Je zei laatst: ‘Waarom krijgen zij kanker, en ik, rokend en drinkend en vooral ouder, niet? Dat zou eigenlijk eerlijker zijn.’

    Ik schrok – nee papa, niet jij -, maar wist wat je bedoelde.

  15. lees en leef en weet

    dat het vanmiddag na twaalven over kan zijn

  16. Met vochtige ogen en dito zakdoek zit ik hier ontroerd te wezen van al dat moois. KLUUN

  17. Niet lachen is niet leven
    Niet huilen is niet zijn

  18. ‘Iedereen ging op een dag dood, dacht hij, en dat was het enige wat je erover kon zeggen.’

  19. Voor Tijn, die ging.
    Voor Nouk, die bleef.

  20. Voor mama. Nog een jaar, dan ben ik net zo oud als jij toen was.

  21. Ik heb het boek ook gelezen en lieve hemel wat heb ik moeten huilen. Maar inderdaad ook gelachen… erg knap geschreven.

  22. Kanker kwam en nam;

    M’n ene opa,
    mijn andere opa,
    een kennis,
    een collega.

    Kanker kwam en gaat nemen;

    Een oom,
    Een tante.

    Ik prent me in;

    Stel dat kanker komt, ik moet leven!

  23. Aan de lezer van dit boek: Lees! Geniet! En deel: geef het boek door aan een volgend persoon.
    Was getekend (laatste lezer)

  24. Kanker is kut!
    Leven regeert!

  25. Nou, ik ben verkouden en dat is ook niet leuk.

  26. Gevoelens moet je delen, zolang het leven duurd.

    Leven moet je delen, zolang het als het voelt.

  27. diederik avatar
    diederik

    -het (argh!)

  28. Anneke avatar

    Soms komen dingen die ver weg leken ineens beangstigend dichtbij…

  29. De taal
    is mijn
    geschenk aan jou.

  30. dondersteen avatar
    dondersteen

    Leef nu.

  31. De dokter is ook maar een mens.

  32. @diederik: duurT argh!

  33. Als leven te veel pijn gaat doen, lach je dan maar dood …

  34. Voor mama,

    Omdat ik je zo ontzettend mis…

  35. Ken je dat gevoel?
    Dat je omringt bent met mensen,
    maar het toch allemaal even niet meer weet.
    Dat je niet weet wat je zou moeten zeggen.
    Dat zinnen zo snel gaan, dat je de woorden vergeet.

    Ken je dat gevoel?
    Dat je voelt dat je roept, hoewel je stil bent in jezelf.

    Ken je dat?

    Overvalt jou dat soms ook,…zo’n ondefinieerbaar gemis?
    Ken je dat gevoel, wel de druk van opkomende tranen,
    terwijl het huilen niet nader is?

  36. Lieve God. We moeten eens praten…

  37. Mike de Poorter avatar
    Mike de Poorter

    Geniet als man met een monogaam hart en een vrouw die aan kanker lijdt van het turbulente leven en probeer samen zaken te verzwijgen.
    “Ik snap wel dat je pijn hebt,
    maar denk ook een keer aan mij.
    het leven is niet makkelijk,
    met een kutziekte erbij.
    eerst met z’n drieen toen met vier,
    en het bracht steeds minder plezier.
    Op zoek gaan dat deed ik,
    en deed je daarmee pijn,
    ook al weet je niet alles,
    ik wou altijd bij jouw zijn.”*
    *wrample: H.Teeuwen-Snoepie, zeer makkelijk gejat en daarna vrij vertyped.

  38. Kanker: verkankert de hoop te leven.

  39. Peter Weehuizen avatar
    Peter Weehuizen

    En als ik ga terwijl jij hier nog bent,
    weet dan dat ik verder leef
    achter een sluier voor jou verborgen.
    Je zult mij niet meer zien,
    maar heb vertrouwen.
    Ik wacht op de tijd dat wij
    weer samen kunnen zweven,
    ons van elkaar bewust.
    Tot dan, geniet ten volle van het leven.
    En als je mij nodig hebt,
    fluister mijn naam dan in je hart.
    Ik zal er zijn.

    (Hebben we in de rouwbrief van mijn vader gezet. Hij wordt vrijdag gecremeerd)

  40. Sta even stil bij de gedachten dat het leven ineens van je weggevaagd kan worden. Sta even stil en begrijp dat de toekomst niet in je handen ligt. Sta even stil en besef dat je het goed hebt en dat je leeft. Sta even stil bij dit ‘woorden schieten te kort’ boek.

  41. Martijn avatar

    @ Peter Weehuizen. Hier word ik nou stil van…

  42. Voordat je moest gaan, heb je me een geschenk gegeven, een mooie kleine vent, en elke dag, kijken jullie me aan.

  43. UrbanProf avatar
    UrbanProf

    Voor ik vergeet

    Huilen. Huilen hebben we de afgelopen jaren zo nu en dan gedaan. Merendeels uit vreugde in verband met mooie gebeurtenissen of als uitschieter van een lachpartij. Een enkele keer ook vanwege een triest bericht. Nimmer zal ik één van onze zwaarste momenten vergeten. Overspoeld door emotie, trillende stem en al schuddend op de benen, de tranen de vrije loop gevend: het gaat helemaal niet goed met de gezondheid van een bijzonder persoon en zijn gevecht tegen de kanker.

    Sinds die dag psychologisch verbonden. Elkaar nooit echt vergetend. Elkaar steunen en toevertrouwen. Elkaar een knipoog, stevige handdruk of kneep in de schouder geven indien we elkaar tegenkwamen. Een leven vol verbondenheid werd weggerukt, na een kort maar hevig gevecht. Zo jong en voor velen in alle opzichten zo waardevol geweest. Overspoeld door losrukkende emoties elkaar belovend: voor ik vergeet!

    Pijnscheuten vliegen door mijn hoofd en treffen het hart. Ongeloof en woede. Verblind door tranen bij het besef van het eindig zijn van alles dat ons verbind. Het samen knokken voor een ander, nu getransformeerd in het vechten voor jouw laatste krachten. Zo jong en voor velen in alle opzichten nog steeds zo waardevol.

    Voor ik vergeet. Voor ik vergeet te leven. Voor ik vergeet te leven voor alles waar ik voor sta.

  44. Carpe Diem

    Dit is mijn levensmotto. Afgelopen jaar is er bij mijjn vader ook kanker vastgesteld, gelukkig is de behandeling goed aangeslagen.

    Ik wens iedereen die wel iemand aan deze vernietigende sluipmoordenaar cerloren heeft veel sterkte

  45. novecento avatar
    novecento

    Als opdracht: Memento Mori..

  46. Anoniem avatar

    Live while you have life to live
    Love while you have love to give

  47. Als ik kan zal ik licht laten
    schijnen op de waarheid zodat
    Jij jezelf wordt en ik ook,
    Dus draag de les van mijn begroeting:

    Leven en dood,
    op beide ben ik voorbereid.

    [De laatste frasen van een gedicht dat een collega van mij aan ons allen liet geven op zijn herdenkingsbijeenkomst. Hij stierf snel, en op een mensonwaardige manier die ik niet licht zal vergeten. Ik mis hem]

  48. Lees veel, maar stap ook eens op de fiets!

  49. Joost Nijsen, mijn buitensporig erudiete uitgever, en ik hebben vanochtend met groot genoegen de reacties till so far bekeken. Wij hebben al wat voorlopige favorieten, maar zullen, zoals contractueel en moreel met Merel overeengekomen, wachten tot a.s. dinsdag voor we kenbaar maken wie wij een gesingeerd boek met boodschap gunnen. en dan maar hopen dat de CEO van Merlroze.com het met ons eens is. Anders moeten we twee boeken weggeven, en we zijn al zo arm. Overigens zijn schrijver noch uitgever beïnvloedbaar door, doch wel gevoelig voor geslijm. Maar dit terzijde. A.s. dinsdagochtend in dit theater en op http://www.kluun.nl de uitslag. Indien de winnaar uit de nabijheid van Amsterdam blijkt te komen en er hetzij een beetje uitziet, dan wel een toffe peer lijkt, willen Joost Nijsen en ik het boek graag woensdag 28 april 21.30 uur persoonlijk overhandigen in Café de Pilsvogel in De Pijp in A’dam. Mailen kan tot maandagavond 18 uur, dan heeft de jury nog de ganse avond om tot een eensluidend, weloverwogen oordeel en juryrapport te komen. KLUUN (& Joost Nijsen)

  50. Dwaler avatar

    Ik wilde eigenlijk een mooie opdracht neerzetten, maar als ik nu al naar de reacties kijk, kan ik daar al nooit meer overheen. De enige goede opdracht zou eigenlijk pas zijn: “Stort voor elke gelezen pagina, die u doet beseffen dat u moet liefhebben alsof het leven zo voorbij is, een euro in het Kankerfonds. “.

  51. Voor alle achterblijvers:
    Geniet zoveel je kunt, jank als het nodig is, bewaar je geliefde in je hart.. maar vooral: LEEF!!
    Leef ook voor hen die niet meer leven..

  52. en ik moest denken aan:
    “give me something good to die for,
    to make it beautiful to live”
    queens of the stone age..

  53. Mijn lief, het is nu precies een half jaar geleden dat je van me bent weggegaan. Zes maanden, dat is 180 dagen. Zolang ben je nu al weg. Ik vraag me af hoe je het hebt daar in de hemel. Zit je lekker zacht op een fluwelen kussen zonder pijn, kun je doen wat je wilt, ben je vrolijk, blij en gelukkig?

    Ik weet dat je nog steeds door ons huisje rondloopt. Soms voel ik dat je naast me zit. Dat je kijkt hoe ik aan het rommelen ben in de keuken als ik een recept probeer na te doen. En wist je ook dat alle gerechten lukken? Mijn grote wijze leermeester. Ik heb veel tegen je gepraat en gehuild om al dat verdriet. De pijn en de leegte. De wond die in mijn hart achterbleef. En je luisterde altijd geduldig. Het was zo troostend. En dan kon ik rustig in slaap vallen. Ik heb veel over je gedroomd. De eerste dromen waren niet leuk. Ze waren heel verwarrend. Maar na een poosje kreeg ik ze door en schreef ik ze op in ons gele boekje. En toen bleek dat ze heel verhelderend waren, soms zelf een voorbode van wat ik kon verwachten tijdens een bepaalde situatie.

    Weet je, in het begin nam ik overal waar ik heenging jouw foto in een lijstje mee. Ik wilde je niet achterlaten in een koud en leeg kantoor, dus stopte ik je veilig weer in mijn tas. Maar op een gegeven moment, ik weet niet meer wanneer precies, vergat ik het. Ik kan je nu op mijn bureau achterlaten zonder het gevoel te hebben dat ik je kwijt ben. Want je weer kwijtraken zou ik niet kunnen verdragen.

    Weet je wat het is. De laatste tijden zijn zo nieuw en gevuld met ervaringen die mijn open hart zo goed doen. Het lijkt wel kortdag. Maar dat is het niet. Ik weet nu dat er geen regels zijn opgesteld voor de rouw en hoe je zo’n verlies moet verwerken. Mijn tempo is hoog maar het voelt zo goed. En juist. Ik wil je vertellen dat ik gelukkig ben. Ik ben de vlinder geworden, een bloeiende roos naar buiten toe die verwonderd de wereld bekijkt. Ik groei verder en ontdek steeds meer. En dat was nooit gelukt als ik geen gezonde basis had. Die basis waar wij samen zo hard aan hebben gewerkt.

    Wat een tijden waren dat…ons leven leek wel opgedeeld te zijn in zeven delen. Soms sluit ik mijn ogen en ik zie je lach. Of ik zie je liggen in het ziekenhuisbed terwijl ik naast je in het andere bed lig. Ik zie je verkrampen en ik wil niet maar daar komt weer een stukje verdriet. Ik zie je liggen in de kist met die gekke ronde knopjes aan de zijkant. Of ik ruik de wierook die we altijd aanstoken. Maar ik zie je ook gelukkig zijn. Samen op bed liggen met mama, met je vrienden knuffelen nog even vlak voor ze weggaan. Jouw mama die naast je zit, je haar aan het strelen. Jouw papa naast je in de auto terwijl we door LA crossen. Zoveel gelukkige momenten die nooit meer verloren gaan omdat ze herinnerd worden. Door mij. En door ons allemaal.

    Lief, ik hou van je, zoveel. Ik wil je laten weten dat ik gelukkig ben.

  54. Jeetje Kluun. Woensdag je boek gekocht, gelezen in bed, in bushok, in tram, op een hekje in de polder; ik werd boos, verdrietig en moest lachen en huilen en dat dan allemaal andersom en door elkaar en nog een keer. Je boek is zo verdrietig maar ook zo mooi en zelfs ook lekker en een ontzettende ode aan leven, genieten en er uit halen wat er in zit. Opdat we niet vergeten.

  55. Pluk de dag en vreet ‘m op!

  56. voor W.
    zo bang voor de dood
    dat ze niet durft te leven
    zo bang voor het leven
    dat ze liever sterft

    in de hoop dat ze loslaat
    springt
    danst
    wervelt
    en geniet

  57. lieve lijn,

    zie dat er na kanker ook nog leven is, al valt je dat soms zwaar

  58. Sabine avatar

    Omdat iedereen wel íemand kent, zal kennen, of kende met deze moordende ziekte.

  59. Chantal avatar

    Je kwam, je zag en je overwon. Je kwam in mijn leven, je zag mijn ziel en je overwon onze vrees voor wat nog ging komen.

  60. Voorbij het hier en nu:
    ik hou van jou

  61. Nicole avatar

    Voor Peter (1957-1993)
    Omdat je het gewone zo bijzonder maakte
    en het bijzondere zo gewoon …

  62. Voor die jonge vrouw uit de buurt. Ik ben bezorgd omdat ik je niet meer zie. Ook je vierjarig dochtertje Sophie zie ik niet. Maar dat maakt me niet uit, als zij jou nog jarenlang kan zien.

  63. @Pien: wil je dat als opdracht in het boek? Arme Kluun.

    “Kanker krijgen dat is zut. De Fanta Pomelo is ook al op, dus dat is dubbel kut.”

  64. Arachnus avatar
    Arachnus

    Het is een pijn
    Die brandend en verlammend
    De vreugde van je lippen haalt.
    Vallen
    In een zee van wanhoop en verlangen
    In droom en traan.

  65. @ George: natuurlijk wil ik dit niet als opdracht in het boek van Kluun. Het is mijn brief voor mijn lief, gestorven aan kanker op zijn 35e. Heel kut allemaal en zut, inderdaad. Ik denk dat jij gewoon lekker buiten moet gaan spelen, of anders effe opzouten naar de supermarkt.

  66. Leef iedere dag alsof het je laatste is. Maar als dat ineens heel dichtbij blijkt te zijn, is dat toch een ander verhaal.

    Ik ben al ouder dan mijn vader ooit was. Dat is raar. Mensen van wie je houdt mogen niet zomaar dood gaan, zeker niet als ze jong zijn. Ik heb vanmiddag bij ons in het dorp het boek gekocht, naar aanleiding van jouw recensie en ga er zo in beginnen. De boekenmevrouw zei dat het een erg mooi boek was.

  67. @Pien: Goh. En ik maar denken dat het hier om een opdracht voor een boek ging. Ik denk dat jij beter binnen kunt blijven, je hebt te lang in de zon gezeten. Aangebrand, noemen ze dat ook wel.

  68. Zing,
    Vecht,
    Huil,
    Bid,
    Lach,
    Werk en

    BEWONDER

    (Ramses)

  69. ont’boe.ze.ming v (-en) uiting van een gemoed.

  70. Lyanna avatar

    Oh allemachtig, George, laat Pien toch. Je snapt toch zelf ook wel als je haar entry leest dat het geen opdracht is die in het boek moet? En wie heeft er gezegd dat alle reacties hier perse zo’n opdracht moeten zijn? Ik vind het niet zo gek dat ze reageert zoals ze doet, dit ligt knap gevoelig en zo’n opmerking van jou slaat dan natuurlijk nergens op.

    @Pien: prachtige boodschap, knap van je dat je het hier zo online durft en kan zetten.

  71. cees buitendijk avatar
    cees buitendijk

    De Dood is een Zwarte kameel,hij knielt voor arm en rijk

  72. ik geloofde niet dat ik ooit bij een boek zou gaan huilen. Maar het is wel gebeurd. Vannacht om 4 uur,en toen ging ik slapen.

  73. Dankje Lyanna. Lieve reactie.

    En George, het is geen kwestie van aangebrand reageren. Als je diegene met wie je al zo lang samen bent, langzaam ziet verliezen aan kanker en kanker betekent voornamelijk dat je heel veel pijn hebt, pijn en onzekerheid, dan weet je dat je daarna op sommige momenten alle zenuwen open en bloot voelt liggen. En een zuchtje wind eroverheen kan al pijn doen. Dat is mijn verdriet. Als je dan zo lullig reageert op zoiets persoonlijks, dan heb je ’t nog niet helemaal begrepen.

  74. @Lyanna: Ben blij dat jij hebt gereageerd – ben het helemaal met je eens.

  75. Ik ook, dat Lyanna in mijn afwezigheid dat even toevoegde.
    En het is mijn log! Dus ik heb gelijk! Zo!

  76. Hierbij verklaar ik, geen tegenspraak duldend, de inzendingstermijn voor de opdrachten voor beëindigd. Over een half uurtje de uitslag hiero en op http://www.kluun.nl, niewaar, merel?

  77. Inderdaad! Zoooooo spannend!

  78. Ik weet dat de inzendtijd over is, maar:

    Je zei dat het berg was waarvan je de top probeerde te bereiken. En achter elke wolk dacht je dat de top zou zijn. Je klom iedere keer dapper verder. Totdat je het bereikte en het tijd was voor mij om afscheid te nemen.

    Ze vinden het rottig voor me als ik het vertel, ik weet niet waarom. Je moet nu zoveel gelukkiger zijn. Ik leef voor mijzelf maar ook een beetje voor jou.

  79. Suzanne avatar

    ik hoorde dat je trots was toen ik dat niet meer tegen jou kon zeggen.Oma ik mis je.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *