Er liep een groep jongens te zingen. Ze hadden twee Ajax-dekbedden opgeofferd om een metershoge vlag te maken die door drie jongens gedragen moest worden. Achter hen riepen ze Joden Joden en Rotterdam is een kutstad.
Ik hou van voetbal. Ik hou van Ajax, maar soms weet ik niet waarom.
Ik moest naar huis, had geen zin om de huldiging mee te maken. Sterker nog, ik wilde zo snel mogelijk uit deze voortstuwende mensenmassa weg.
Ik wilde via het Koningsplein via de Munt fietsen, maar de weg naar de Munt was versperd, er stonden twee auto’s dicht op elkaar en er waren mensen ruzie aan het maken.
Ik moest uitwijken naar de Herengracht.
Bij de Herengracht aangekomen bleek deze afgesloten voor alle verkeer wegens de opnames voor Ocean’s Twelve. Ik keek nog even of ik Brad Pitt of George Clooney zag, maar nee, slechts verveeld kijkende beveiliging. Wel een boel oude bootjes in de gracht.
En wildplassende Ajax supporters die het roodwitte lint een uitdaging vonden.
Enige overgebleven mogelijkheid: stukje per voet, fiets aan de hand, door de Leidsestraat en dan de Keizersgracht.
Honderden Ajax supporters volgende deze route ook, op weg naar het Leidseplein.
Ik voegde mij gedwongen bij hen.
Blikjes bier werden half leeggedronken over de grond leeg getrapt. Een klein jongetje voor me met een Ajax-petje op hield zijn vaders hand goed vast.
Toen gooide een of andere idioot een vuurwerkbomachtig geval op de stoep van de winkel naast me. De knal die daaruit voortkwam, was harder dan zelfs de idioot had kunnen voorspellen.
Even was het helemaal stil.
Even later applaudiseerde de helft van de menigte voor zo’n oorverdovend lawaai door zelf nog eens extra hard te joelen.
De andere helft drukte zijn vingers in zijn oren om de klap te boven te komen.
Ik heb het idee dat er een krater in mijn oor is geslagen.
Geef een reactie