Slapen is een geweldig goed. Naast iedere ochtend stukjes typen op mijn website, is het met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid mijn grootste hobby. Al 28 jaar.
I luv to sleep.
Soms gebeurt er iets waardoor mijn slaapritme ernstig wordt onderbroken. Dat kan een feestje zijn, of een gepieker, of, zoals eergisteren, een voetbalwedstrijd met winst en festijn. Na een nacht waarin de hoeveelheid drank en de hoeveelheid slaap in verkeerde afstand tegenover elkaar stonden, had ik gisteren een dag die van heel vroeg tot heel laat gevuld was met vanalles.
Ik overleefde de dag. Daarmee was ook alles gezegd. Toen ik aan het eind van de avond thuiskwam, gaapte ik vier maal, dronk ik nog een glas water en hing ik vergeefs met mijn hoofd boven de toiletpot. Daarna begon de slaap.
Groot geluk: ik mocht uitslapen. Ik deed mijn ogen dicht met de wetenschap dat ik uren zou mogen slapen. De wekker werd niet gezet. Ik zou slapen tot ik niet meer kon, tot in de avond, tot de volgende dag! Ik sliep en ik sliep en ik sliep.
Toen ging de telefoon. Ik schrok wakker. Wekker zei 8 uur 49. Wie belt mij op mijn thuisnummer?, dacht ik. Zo vroeg ook? Maakt niet uit, je mag slapen, hop, onder de dekens, diep weggedoken, krul je nog maar eens op. Maar wat nou als er iets belangrijks is? Met soort van opa K. bijvoorbeeld? Of met iemand anders. Wat echt niet kan wachten. En waardoor ik eeuwig spijt krijg dat ik toen op dat moment niet opnam. Of nee, wacht, als het belangrijk is, bellen ze nog wel eens. Heus. Er is niets aan de hand. Misschien was het wel telemarketing, nee, die laten de telefoon maar drie keer overgaan uit angst voor voicemail. Misschien is het dan toch wel belangrijk. Nee, slaap. Slaap, kom, slaap. Hallo? Slaap? Misschien denkt diegene dat ik niet thuis ben en belt daarom niet nog eens. Wie is er nou thuis op vrijdagochtend? Elk normaal mens moet toch werken dan? Misschien bellen ze nu naar werk om het belangrijke nieuws te vertellen. Weet je wat, ik ga mijn mobiele telefoon halen, want daar is in ieder geval op ingesproken. Dan haal ik mijn mobiele telefoon met mijn ogen dicht, zodat ik nog een beetje slaap. Of nee, ik kan natuurlijk ook gewoon blijven slapen, ze bellen heus nog wel als het belangrijk is. De slaap moet terugkomen, die telefoon is helemaal niet gegaan. Ik houd mezelf voor doof. Of krijg ik dan spijt? Hmm… het zou zo maar om soort van opa K. kunnen gaan. Misschien moet ik toch maar met ogen dicht naar beneden.
Ik stond op om 9 uur. Klaarwakker inmiddels.
Er was nergens ingesproken.
Geef een reactie