Hoewel hij zijn comeback maakte drie jaar voordat ik werd geboren
(The Godfather, 1972), heb ik hem altijd een held gevonden.
Reacties
17 reacties op “Marlon Brando (1924 – 2004)”
-
Ik heb nooit begrepen wat mensen ertoe brengt om The Godfather tot hun favoriete film te bestempelen. ’t Is niets meer dan een slaapmiddel voor mij.
-
Een acteur die meer rollen om zeep heeft geholpen dan wie dan ook.
-
Voor de goede orde: The Godfather is niet mijn favoriete film, maar zijn comeback.
On the Waterfront of Apocalypse Now behoren wel tot mijn favorieten.
En haha, Don Juan de Marco met Johnny Depp, de ?chte comeback van Marlon Brando 😉 -
Ik reken the godfather cyclus wel tot mijn favoriete films. En dat Brando is overleden, het gebeurt. Ik lig er verder niet wakker van.
-
The horror! The horror!
-
en zo verdwijnen ze 1 voor 1.
-
Zijn er nog ware helden?
Tegenwoordig lijkt het toppunt van stoerzijn iemands mening over te nemen om
vervolgens het tegenovergestelde van die
mening op luide toon te verkondigen. Jammer. -
Ik moet de hele tijd denken aan dat boek van Grunberg, Figuranten. Daarin waren de hoofdpersonen van plan naar Hollywood te vertrekken, met Brando als voorbeeld.
-
De man was een genie!
-
Zoals hij nu weer de dood van een tachtigjarige rasacteur neerzette: onnavolgbaar.
-
Een genie is ook maar een mens met ups en downs. Ere wie ere toekomt, het feit dat zoveel mensen het prerogatief ‘geniaal’ in de mond nemen, wil toch iets zeggen over ’s mans kwaliteiten. Natuurlijk, over de doden niets dan goeds.
-
ben je uit 75?
-
Jajaja Peter, 1975. Time flies hoewel ze af en toe 1985 doet vermoeden wat dan weer meevalt.
-
Ik ben overigens uit 1955 en Marlon is voor mij gesneden koek. Ik wist, dit zat eraan te komen.
-
Damned! Vergeet ik te spamlinken.
-
Ik ben uit 1955…
(ergens er tussenin dus…)
Toen ik las dat Marlon Brando was overleden dacht ik: “Goh dat ‘ie nog leefde?!”
Tachtig… -
Zucht…
Geef een reactie