De eerste twee nachten van de vakantie verbleven we op camping Les Mouettes in Criel sur Mer, in de buurt van Dieppe en Le Tr?port. Een no nonsense camping zonder Michelinster en – hoe heerlijk rustig – zonder ANWB-vignet.
Wat is Normandi? eigenlijk dichtbij! We waren niet al te vroeg vertrokken en toch waren we ruim voor etenstijd ter plaatse.
Het uitzicht vanuit de tent was meesterlijk. De zon scheen, weliswaar lafjes, maar het was droog en een aangename temperatuur.
We waren net bezig met plannen waar we naartoe wilden, toen er een enorme Duitse jeep met een zo mogelijk nog grotere caravan aan kwam gezet. De camping liep erg schuin en de jeep ronkte luidruchtig vlak voor ons kleine tentje. Toen dacht ik nog dat de besnorde Duitser achter het stuur niet zo brutaal zou zijn om de caravan recht voor onze neus te zetten.
Zonder de motor uit te zetten stapte de Duitser uit en overlegde uitvoerig met zijn vrouw hoe ze de caravan het beste precies voor onze neus zouden kunnen neerzetten. Hierbij werd gedaan alsof wij lucht waren. Ze praatten hard – ze moesten immers boven het geluid van de ronkende motor uitkomen – en spraken in een naar Zuid-Duits accent. Na langdurig beraad stapte de man eindelijk de autokolos weer in en manoevreerde hij op de schreeuwende aanwijzingen van zijn Ehefrau de bakbeestcaravan op de door hem gewenste plek. Hij stapte uit, keek tevreden naar zijn creatie, ging zitten op het trapje van de caravan en opende een flesje Kronenbourg. Sehr gut.
Weg was ons uitzicht.
Enkele minuten later joehoede de echtgenoot van de Duitser naar beneden en wenkte zij iets wat wij niet toen nog niet konden zien. Een aantal seconden later hoorden en zagen wij een evenzo grote terreinwagen met een evenzo grote caravan als degene die net voor onze neus was gaan staan. Het ritueel herhaalde zich. Het bleek te passen.
Toen de andere caravan dan eindelijk parallel aan de eerste stond, knoopten zij hun luifels aan elkaar vast waardoor ze hun eigen vierkante meters hadden veilig gesteld. Hun feest kon beginnen.
Wij liepen naar beneden, naar ons uitzicht, en hoopten dat de Duitsers snel weer zouden vertrekken.
Wat ze niet deden.
Geef een reactie