Ohja! Ik wist dat er iets was!
Ik zat gisteren met enkele gelijkgestemden bij restaurant Lancelot op het terras toen Low (gelukkig bijzonder alive and kicking ‘na’ zijn Guillain-Barr? ervaring) het ineens had over Landjeveroveren.
Landjeveroveren, dat deed ik vroeger ook altijd!
Ik werd meteen enthousiast, het was een van mijn favoriete buitenspelletjes. Sommigen van de gelijkgestemden aan tafel knikten vol herkenning, anderen wisten niet waar we het over hadden en noemden ons nazi’s (in sommige gevallen).
Landjeveroveren… Het was iets met een rondje krijten op de stoep, waaruit verschillende partjes (landjes) werden genomen, en iets met een steentje, en iets met de afstand lopen van je maximale reikwijdte. En stappen. Ofzo.
(Overigens is het apart. Op het moment dat ik ga zoeken naar landjeveroveren op Google, kom ik uit bij een comment op, jawel, merelroze.com, tja)
Geen van ons kon een coherent verhaal maken van de spelregels van toen. Dat was jammer want ik zou het zo op het terras hebben gespeeld.
Geef een reactie