Overal zagen we mensen met gele driehoeksborden. Nederland verdient beter. T-shirts van het FNV, zelfgemaakte poncho’s met verwensingen aan het hoofd van Jan Peter Balkenende, vlaggen van GroenLinks. Strijdbaar. Van verre gekomen.
We liepen tegen de richting in. Om mijn schuldgevoel te sussen stak ik af en toe mijn duim omhoog. Ik sprak de demonstranten bemoedigend toe, zet um op he, maar ik kreeg geen blikken van verstandsverhouding terug.
Ze kwamen allemaal vanaf station Amstel. Blijkbaar werden ze zo geleid. Ze stonden met plattegronden in hun hand en vroegen of deze rivier de Amstel was. Ze moesten nog ver.
Het waren er veel en dat stemde me blij.
Ik liep niet met ze mee en ook dat was goed.
Soms mogen anderen het werk even doen en gaan er persoonlijke dingen voor.
We liepen tot we geen demonstranten meer zagen. Daarna liepen we tot we niet meer wisten waar we waren. Over wandelpaden die ik nooit eerder had gezien, over het roze fietspad en onder het viaduct weer terug.
Toen we weer bij station Amstel aankwamen, gingen de eerste demonstranten alweer naar huis.
Geef een reactie