« terug naar blog

De Joodse Messias

Ik werd wakker om 4:44 uur. Een mooi getal, dacht ik. Toen merkte ik dat mijn hand sliep.
Mijn hand lag geplet tussen bladzijde 267 en 268 van De Joodse Messias.
Ronja en Maus lagen tussen mijn boek en mijn gezicht.
Maus gebruikte het verhaal over Xavier en Awromele om haar hoofd op te laten rusten, wat de verdrukking van mijn hand niet minder maakte.

Ik maakte me los van het boek. Tijdens het lezen in slaap gevallen. Blijkbaar had ik 4 uur en 44 minuten geheel stil gelegen.
Arnon Grunberg heeft een zieke geest, maar de zinnen die hij schrijft, zijn goed.


Reacties

19 reacties op “De Joodse Messias”

  1. En dan toch in slaap vallen?
    En viel je om twaalf uur precies in slaap?
    Dan komt het met die hand niet meer goed.

  2. Wakker worden met de Joodse messias naast je is natuurlijk wel wonderlijk

  3. Nieuwsgierigheid anar het boek is gewekt bij deze.. En vraag me toch ook af of je in die 4 uur en 44 minuten wellicht vreemde dromen over de messias hebt gehad, als je zo vanuit een boek in slaap valt?

  4. Toch is het zo te lezen ook een slaapverwekkend boek. Zelfs voor de katten.

  5. Vannacht om 4:44 ontdekte ik dat al je reactiedingen en individuele archieven naar de barebiesjes waren.

  6. kHeb tboek net bij de bieb geleend. Heb nog nooit iets van Grunberg gelezen en ben dus erg benieuwd.

    Zieke geest? Hmmm… Hij was toch die vent van dat telefoonboek (waarvan nu ineens Katja Schuurman op de cover staat)?

  7. Je hand k?n niet klem liggen tussen bladzij 267 en 268, hoor. Probeer het maar eens!

    Tussen 266 en 267 kan. Tussen 268 en 269 kan ook. Maar wat jij schrijft, dat kan niet.

  8. Vincent: shit, ik had het ook al gezien, maar ik dacht: niemand is zo gek om dat op te gaan zoeken.
    Ik bleek al bij bladzijde 336 te zijn.

  9. Ik ben voor de tweede keer bezig in De Aielzoeker. Beetje deprimerend, maar inderdaad, erg knap geschreven. Ongetwijfeld kent hij het werk van Willem Brakman (Het zwart uit de mond van mevrouw Bovary), want er zijn overeenkomsten. En zieke geest? Verwar de schrijver niet met zijn hoofdpersoon.

  10. niet om het een of ander, maar het lijkt langzamerhand toch weer verdacht veel op een dagelijks blog…(gelukkig)

  11. Om dat op te gaan zoeken? Wel heb ik ooit! Daar hoefje toch niets voor op te zoeken?

    In elk normaal boek zitten de even bladzijden links en de oneven bladzijden rechts. Het is dan totaal onmogelijk een vinger tussen bladzij 267 en 268 te houden. Of tussen 7 en 8, zo je wilt.

  12. Dat ‘hoefje’, daar moet natuurlijk een spatie in, ergens.

  13. @ Henk: “Het zwart uit…” las ik twee keer, en onlangs las ik “De asielzoeker”, en hoewel ik beide boeken heel, heel goed vind, zijn de overeenkomsten me niet opgevallen. Ik hoor er graag meer over!

  14. @Vincent: je hebt inderdaad gelijk.

  15. Nog niet gehoord van die schrijver, maar eens op mijn leeslijstje zetten!

  16. Krijn heeft nog nooit gehoord van die schrijver. Ik sta nergens meer van te kijken. Krijn, kom eens bij ons op Bicat.net kijken. Voor het korte verhaal. De boeken van meneer Grunberg zijn waarschijnlijk te hoog gegrepen voor jou als je televisiereclames voor telefoonboeken niet eens begrijpt.

  17. @Vincent: In beide boeken wordt geleidelijk uit de doeken gedaan, dat het goed mis is in het hoofd van de hoofdpersoon. Beide hoofdpersonen zijn op een twijfelachtige, obsessieve manier verknocht aan een vrouw, die niet gelukkig is met de relatie. En beide boeken eindigen met opname in een inrichting. En lees vooral Ansichten uit Amerika.

  18. Goed punt. Aan de andere kant: romans waarin de mannelijke hoofdfiguur obsessief verknocht is aan een vrouw, zonder dat dat wederzijds is, die zijn niet bepaald schaars. Sterker: die zijn nogal talrijk.

    Maar elke verwijzing naar Brakman juich ik toe. Leve Brakman!

  19. blablabla boooooring

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *