Midden in het Groot Dictee der Nederlandse Taal ging de bel.
Ik deed niet open, want ik was net bezig mij over het woord paleozo?n paleoso?n paleoso-en etc. te buigen (ik koos voor het eerste?!).
Maar toen ging nogmaals de bel.
Heel hard! En heel lang!
Ik deed mijn raam open en keek naar beneden. Mjin pen viel bijna uit mijn hand. Een man met een muts en dikke wanten keek verwachtingsvol naar boven.
‘De glazenwasser!’, riep hij blij.
Dit was een moeilijke situatie. Philip Freriks praatte op televisie maar door, ik hoorde woorden langskomen die ik in mijn hoofd gespeld zag worden.
‘Ik kan niet betalen!!’, riep ik hard naar beneden. ‘Ik kan nu ab-so-luut niet weg!’.
De glazenwasser liet zich niet afschepen en riep vrolijk dat hij wel even naar boven kwam natuurlijk, geen probleem.
Shit!
‘Ok?!’, riep ik, ‘Maar wel heeeeel snel hoor!!’
Na enkele seconden stond de glazenwasser boven.
Ik riep: ‘Ik maak het Groot Dictee der Nederlandse Taal!!!!!’
Met verbazing moest ik vaststellen dat hij echt in de gaten bleek te hebben hoe dringend mijn terugkeer voor de tv was.
Snel wisselde hij het geld en wenste me heel veel succes.
En prettige dagen.
Jaja, riep ik, ik moet nu terug!!
Nog net kon ik de herhaling van de zin meepikken.
Geef een reactie