Om 8 uur ’s ochtends ging de telefoon. Op de achtergrond geluiden van andere bellende mensen. Mijn god. Een call center. Nog voor mijn eerste koffie van de dag.
Hallo je spreekt met die en die van die en die. Klopt het dat u de afgelopen weken een proefabonnement op Vrij Nederland hebt gehad?
Ik beaamde dat.
En, mevrouw, is dat u goed bevallen?
Nee, zei ik. Ik wilde gaan uitleggen dat ik het eerste exemplaar met veel vreugde had ontvangen om te concluderen dat er niets instond wat ik leuk vond om te lezen. Ik wilde ook zeggen dat ik geen tijd had gehad om alle VN’s te lezen en dat er nu nog steeds een aantal ongelezen op de WC lagen. Ik had ook willen vertellen dat de puzzel nog wel leuk was en dat ook Geknipt voor U mij na al die jaren nog had doen grinniken, maar dat het minder was dan vroeger. Ook had ik willen zeggen dat ik het toch een beetje mosterd na de maaltijd vond, zo’n blad 1x per week als je het nieuws al bijhoudt.
Maar voordat ik adem kon halen, ging Ronja op de telefoon staan.
Goed gemikt, precies op de plek waar je de hoorn neerlegt.
De verbinding werd direct na mijn nee verbroken.
Ik werd niet teruggebeld.
Geef een reactie