Vanochtend zag ik Margit fietsen.
Ik stak al bijna mijn hand omhoog en deed mijn mond open om ‘dat is lang geleden’ te zeggen.
Het gebeurt wel vaker.
Vandaag gaat ze al de hele dag niet weg.
Vanochtend zag ik Margit fietsen.
Ik stak al bijna mijn hand omhoog en deed mijn mond open om ‘dat is lang geleden’ te zeggen.
Het gebeurt wel vaker.
Vandaag gaat ze al de hele dag niet weg.
Ik lees je vaker, reageer nooit. Vandaag wel. Vandaag ben ik de eerste. Mooi stukje Merel!
Gek is dat ja. Het bezorgt je een hartschokje. En dan heel erg missen.
Nare trucjes kunnen je hersenen met je uithalen. Als je toch aan haar blijft denken, wens ik je goede herinneringen toe.
Herkenbaar. Raar fenomeen.
Ik heb het met mijn oma. Die zie ik ook nog regelmatig fietsen.
Pffft, vier jaar alweer. Ongelofelijk.
Zo zie ik regelmatig mijn vader lopen of fietsen, of zitten in de zon op een terras. Ook al is hij al een paar jaar niet meer hier. En ergens, heel raar, geeft het ook troost, die herkenning.
Wat weet je dat toch goed over te brengen, Merel. Zucht.
Wat kan pijn dan onverwachts zo heftig zijn…
Pijn heel veel pijn als je er aan denkt.
Huiveringwekkend mooi opgeschreven.
Sterkte Merel.
Dag Merel, na het interview met Margits moeder afgelopen weekend in de Volkskrant komen jouw nieuwe ?n oude stukje mooi aan…
Ik zie ook steeds mijn (dode) vader op straat; heel herkenbaar dus
Prachtig verwoord!
Ze kan vanuit boven vast heel trots op jou zijn dat jij nog altijd zoveel aandacht aan haar besteed, hulde.
hopelijk wint de zachte weemoed het van het verdriet.
ik vind je lief
Mensen zijn raar, maar de dood doet nog raardere dingen met hen.
ik zag jou web log.ziet er leuk uit en vooral met dat internet ? is op somige pleken in nederland vrij moeilijk. ik heb zelf ook dat probleem ,verbind internet vakantie.ik zou graag een link met je willen ruilen. gr webmaster
Zo lang geleden alweer, en nog maar zo kort …
Pff, moeilijk.. moest huilen bij het oude stukje, toen las ik je nog niet. Paar maanden terug een vriend verloren bij een ongeluk, en ik mis hem verschrikkelijk.. herken de herkenning, en dan het besef…
we werkten samen bij de Movies en ik zwaai altijd naar haar steentje op de dam
Geef een reactie