Ronja en Maus zijn insecten. Ik was in de veronderstelling dat het katten waren, maar blijkbaar is mijn biologische kennis niet meer up to date.
Maar Merel, vertel vertel, waarom ben je er nu dan wel ineens achter dat Ronja en Maus geen katten zijn maar insecten?
Nou, zo gaat het verhaal.
Het was de nacht van 5 op 6 september in het vijfde jaar na de start van het nieuwe millennium. Het was dan toch nog zomer geworden. De nacht was warm. Ik lag wakker. Niet van zorgen of van de warmte, maar van een mug. Na 2 uur wapperen in mijn halfslaap was ik het zat. Ik deed het licht aan met een allesontziende intentie de mug te doden. Kill kill!
Toen ik het licht aan had geknipt (knip!) en mijn plafond inspecteerde, zag ik niet ??n mug, maar een hele vriendengroep. Ze likten het bloed van hun pootjes af. Ik weet ook wel dat muggen geen bloed aan hun pootjes hebben, maar deze muggen wel. Ik pakte een tijdschrift en begon met slaan. Met voldoening zag ik hoe de levende wezens moeilijk uitwasbare vlekken op de witte muur werden. Toen ik een tijdje om me heen had geslagen en mijn bulten had opengekrabd, deed ik het licht uit en ging ik weer slapen.
Echter!
Eenmaal donker en horizontaal was er weer gezoem.
Toen besloot ik over te gaan tot rigoureuze actie.
Ik pakte de agressiefste anti-insecten cr?me die ik ooit had gekocht in Noorwegen.
We slaan het stukje dat ik mijn hele lichaam insmeerde even over.
Ik had geen last meer van de muggen. Ik sliep mmm lekker!
De ochtend van 6 september begroette ik Ronja en Maus met mijn nimmer aflatende enthousiasme.
De katten (ik was toen nog in de veronderstelling dat het katten waren) stoven weg.
“Poessiepoessiepoessie”, zei ik zoetgevooisd.
Maar de poessies kwamen niet.
Ik las de tekst op de tube nog eens door.
Daarop stond dat alle insecten op grote afstand zouden blijven.
Ik weet wanneer ik conclusies moet trekken.
Geef een reactie