Afgelopen zondag was het weer raak. De laatste zondag van het
Rotterdams filmfestival biedt de mogelijkheid om te doen alsof je echt
aanwezig bent geweest: vijf van de toppers zien op ??n dag. Je moet er
de hele dag voor in de bioscoop zitten, maar dan kun je wel meepraten.
En das belangrijk natuurlijk.
Aan de volksverhuizing doe ik al jaren mee. Het perron in Amsterdam
staat, iets over achten ?s ochtends, vol gapende mensen. Iedereen
verzucht klappertandend waarom dit festival nou h?lemaal in Rotterdam
moet worden georganiseerd. Dat er deze zomer een speciale editie in de
hoofdstad komt, is daarom vooral jammer. Zo?n bezoekje aan het
Rotterdamse is alleen maar goed voor ons, wij verwende
hoofdstedelijken.
Eenmaal in Rotterdam lijken de mensen vooral te zijn gekomen om te
praten. Dom, nietszeggend, vervelend commentaar leveren terwijl ik mij
probeer te concentreren op de film! Mensen! Het zien van een film in de
bioscoop is n?et hetzelfde als een DVD?tje huren. Dat u af en toe ?ht
en aht, daar kan ik me iets bij voorstellen. Dat u op een spannend
moment een keertje help roept, ok?. Maar waarom heeft u de neiging
hardop mee te delen wat we toch al zien? Er wordt nogal eens geklaagd
over het jonge bioscooppubliek dat de film net zo vermakelijk vindt als
het gooien van popcorn. Maar dat gooien voegt tenminste nog iets toe
aan het avontuur. ?Oh hij gaat naar haar toe!? roepen als het
hoofdpersonage naar haar toegaat, niet. ?Ohjee, die is zwanger? zeggen
op het moment dat iemand op de zwangerschapstest ziet dat ze, nou ja, u
snapt het.
Voortaan kijken zonder kleppen, dus, graag. Maar ik ben nog niet klaar.
Kan ik mij al dagen van tevoren druk maken om mijn woeste kriebelhoest
die het publiek mogelijk zou kunnen irriteren en heb ik daarom een
arsenaal aan dropachtigen meegenomen, u schijnt het niet te
interesseren dat u herhaaldelijk uw decibellen (en bacillen, mensen!
Hand voor de mond!) over de zaal uitstort.
Natuurlijk komen deze strenge woorden louter voort uit jaloezie. Zo te
kunnen opgaan in een film, zo geen enkele rekening te willen houden met
andere mensen, het moet een geweldig gevoel zijn.
Geef een reactie