Volgende week komt er in dit huis, alwaar ik nu al elf jaar woon, eindelijk een ?chte tafel. Eentje die ik heb gekocht van mijn eigen zakcentjes en waarvan het tafelblad niet kiept als je er op leunt. Een lang gekoesterde wens gaat hiermee eindelijk in vervulling. Kan ik weer mensen uitnodigen om te komen eten, kan ik uit het raam staren terwijl ik aan die tafel zit.
E?n ding is echt onmisbaar bij een fijne tafel en dat is natuurlijk… de krant.
Ik mag dan wel af en toe een stukkie typen (1x in de 2 weken op de woensdagachterpagina) voor NRC Handelsblad, een abonnement op die krant heb ik niet. En ook krijg ik die niet gratuit voor al mijn zweet en tranen (het schijnt dat je 900 jaar in vaste dienst moet zijn om er een abo te kunnen scoren). Het is wel de krant die ik zelf het liefste lees. Maar hij is ook vet duur! Bovendien heb ik toegang tot de digitale versie (in krantenopmaak!), die werkelijk zeer chique is en zeer prettig leest, maar die het natuurlijk niet haalt bij de papieren krant. Zeker niet aan tafel.
Dus.
Ik ben gezwicht. Ik ben een doelgroep! Ik heb een proefabonnement op Nrc.next genomen. Snel, tabloid, hip en toch inhoud. Pl?s die heerlijke NRC zaterdagskrant in de bus.
Voor vijf (5) euro! Volgens mij neemt iemand me in het ootje. Voor vijf euro koop je nog niet eens twee keer de zaterdagskrant!
Ik vind het eigenlijk gewoon niet kunnen, zo weinig geld. Maar dat moeten ze daar maar uitzoeken. 🙂
Geef een reactie