Bij het telefonisch reserveren bij het restaurant hoorde ik nog net hoe de barman de muziek zachter zette.
“Sorry
hoor”, zei de man verontschuldigend. “Ik moet eerst de muziek zachter
doen, en dan pas opnemen, dat vergeet ik steeds”. Er volgde een diepe
zucht. Eentje die niet gepaard ging met moedeloosheid, maar met liefde
en geluk. De zucht klonk een beetje ge?motioneerd.
“Weet u wat het is”, zei de barman tegen mij. Hij wachtte mijn antwoord niet af.
“Het is zulke mooie muziek”, zei hij.
Zijn accent was onvervalst Amsterdams.
“Ik
heb het voor mijn verjaardag gekregen en nu draai ik het elke dag”, zei
hij. “Heel hard. Vooral in zo’n leeg caf? bij het opstarten doet het
het heel erg goed”, legde hij uit.
Ik verontschuldigde mezelf omdat ik hem had gestoord door hem te bellen, zo vroeg nog, tijdens het opstarten.
“U zou het eigenlijk eens moeten horen”, zei hij, “wacht”.
Ik hoefde maar even te wachten.
Binnen de seconde ging de volumeknop omhoog. Een heel strijkersensemble kwam via de telefoonlijn op me af.
“Het is Schubert”, zei de barman met een snik in zijn stem.
“En ik heb ze alle elf gekregen! Vind je het niet prachtig?”, riep hij blij.
Ergens tijdens het gesprek was ik van een u een je geworden.
Bij het proefformulier op iens.nl zou ik, hoe het eten ook zou smaken, schrijven dat het er geweldig was.
Reacties
13 reacties op “Schubert”
en dan nu de naam van het restaurant, kom op, ik wil ook wel `ns smaakvol gaan eten.
Ja welke restaurant? Ik ben op zoek naar een eetgelegenheid waar onophoudelijk Standchen (met van die puntjes erop) van Schubert wordt gedraaid (mits door dames vertolkt). Nergens kan ik helaas een versie vinden…
Die hele serie was te koop bij het Kruidvat.
Schattig. : )
Bij mij werkt dat andersom. Mensen die klassieke muziek luisteren, krijgen van mij een grote U.
Vond je het trouwens erg, dat je als u begonnen was? Of had je het ongemakkelijker gevonden als je meteen als je begonnen was.
Das pas eerlijke sentiment!
Ja, waag het eens om een fijne sensibel gestoorde restaurantwerker achteraf nog eens de klote te verdraaien. Kom je halen ! 🙂
Civilisatie, mijne dames en heren, ontkurkt men niet uit een flesje.
Dat herken je -na jaren van knokken in het hooi, krabben aan het struif – aan het bezonken bloed.
waar, waar,waar…?
en…
laat..U..ons dat dan nog even weten?
hoe t..JE.. gesmaakt heeft !
Ik gok…[url=www.zeppos.nl]kapitein Zeppos[/url] aan het gebed zonder end. Soms voel ik dat soort dingen gewoon.
Paul Witteman is ook zo’n fan van Schubert…
zo ben ik na negenveertig jaar, “h? nee bah”, opeens helemaal into het zwanenmeer, *zwijmel*
Der Tod und das M?dchen?