Iedere keer als ik terugkom, heb ik zin in vakantie.
Ik rijd nooit auto en ik luister nooit naar de radio.
Alleen met deze gelegenheidtripjes rijd ik in de auto en in de auto luister ik altijd naar de radio.
Zo ook zojuist.
Ingezet werd een verschrikkelijk lelijke cover van One van U2.
Echt, dacht ik, erger wordt het niet! Ik dacht tijdens het nummer na
over wat Bono er van zou vinden dat iemand zijn One tot foeilelijke,
barokke R&B had gemaakt. Wat erg moet het soms zijn om artiest te
zijn. Er was een punt in het nummer dat ik, in mijn eentje in die auto,
zelfs heel hard moest lachen omdat het zo slecht was dat ik dacht dat
het een parodie was.
Toen kondigde de dj het nummer af.
Het bleek U2 zelf te zijn, met Mary J. Blige.
(titelverklaring: een Spaans vriendinnetje zei ooit dat ze fan was van Oewe Dos en het duurde even voor ik het doorhad)
Geef een reactie