Sensation White

De mensen aan wie ik de afgelopen dagen mijn kaartjes voor Sensation White toonde, sloegen achterover van verbazing (3x), verslikten zich in hun drankje (2x) of vielen door een vreemd soort toeval precies tegen de scherpe punt van een Lundia-boekenkast (1x).

Merel Roze goes White.

Ik had niet gedacht dat mijn zaterdagavondbesteding zoveel stof (en rokjes) zou doen opwaaien. Ik heb zo weinig met Sensation White dat ik ook niet wist dat er zoveel mensen een (in mijn buurt veelal afkeurende) mening over zouden hebben. Gelukkig was mijn kaartje gratis en dat is ook precies de reden dat ik er heenga: ik heb het voorrecht te werken voor Dance4Life en wij zijn vanavond met een reden muy bien vertegenwoordigd.

Wit.
Dus.
"Zonder witte kleding kunt u geweigerd worden."
Tss.
De rebel in mij kwam naar boven, maar ging al snel weer liggen omdat ik niet zo goed ben in heel erg afwijken. Dan maar met die 35.000 anderen mee witten. De gedachte maakt me ziek van massaliteit en nieuwsgierig tegelijk.

In mijn kledingkast vond ik na lang zoeken welgeteld één wit kledingstuk. Vanwege de frequentie waarmee ik het shirtje gedragen had, zat er een gelige streep op de plek waar de vouw had gezeten.

Dus moest ik op deze warme zaterdag op zoek naar witte kleren.
The horror. Witte kleren moeten zijn uitgevonden door mensen die heel erg dun zijn en nergens uitstulpsels hebben waar ze volgens het modebeeld niet moeten zitten (ik was laatst in het museum – jawel – en daar hingen allemaal vrouwen die er net zo uit zagen als ik! Alleen dan 400 jaar eerder, mager zijn is zóóó 1960-2006).

Ik was nog niet buiten of ik stond al in dubio: zou ik geld uitgeven aan mijn kleding en er daardoor eventueel stralend uitzien vanavond of zou ik in een nietswinkel een wit ding kopen voor weinig.
Het werd het laatste. Niet omdat ik zunig ben, maar omdat ik, mocht ik afkeurende blikken krijgen over mijn outfit, liever roep: jaaa, koopje, nietsbijzonders, jeweetwel, ffsnel, dan dat ik mijn best heb gedaan en ik alsnog afgekeurd word.

Met mij moesten 10 miljoen anderen blijkbaar ook kleding kopen op deze warme zaterdag. Zij moesten ook allemaal tegen mij oplopen en geen sorry zeggen.

Ik vond een witte rok voor weinig en durfde het pashokje uit te komen.
De blik in de spiegel schreeuwde "en nu ook nog wit ondergoed!" wat de aandacht afleidde van andere kritische punten.
Dus dat kocht ik ook.
Hubsch wit ondergoed.

Zojuist heb ik me verkleed.
Het valt niet tegen.
Maar toen ik net het linkje van Sensation invoegde en de site even bekeek, werd ik ineens een beetje angstig.