Het onbekende meisje en ik beklommen samen het Noord-Hollandse duin.
"Pffff", zei het meisje. Haar benen waren de helft zo lang als die van mij. En ik had het al zwaar.
"Ja nou", zei ik.
"Hierachter het duin daar is de zee", zei het meisje wijs.
"Ja en het strand", zei ik.
"Ja", zei ze.
"Maar ik woon niet hier hoor!", zei het meisje, alsof ze zich moest verontschuldigen.
"Ik ben op vakantie hier", zei ze. "Met mijn vader en mijn moeder."
Haar vader en haar moeder keken even glimlachend achterom. Zij waren al bijna bovenaan het duin.
"Ik woon niet hier. Ik woon namelijk in"
Ze wachtte even.
Ik bekeek haar ouders. Ik gokte Lisse. Soms kan ik dingen heel goed aanvoelen.
Ze zou Lisse gaan zeggen.
Hillegom zou ik goed rekenen.
Het meisje opende haar mond.
"In Nederland!", zei ze.
"Dat is toevallig, want ik ook", zei ik.