De hele verdieping van de V&D stond er vol mee. Middelbare scholieren. Ik hou niet van de V&D. Maar ik moest speciale enveloppen kopen en overal waren ze uitverkocht.
Kauwgomkauwende pubers met mandjes vol pennen, schriften, mappen en stickers stonden verspreid over de schoolcampus naar elkaar te roepen, dingen uit te proberen en te giechelen. Soms kwam er een normaal mens tussendoor die naar de uitgang wilde, maar de rollen kaftpapier in de mandjes blokkeerden de doorgang.
Er stonden net zoveel middelbare scholieren in de rij als er van de rij naar iets in de winkel dribbelden en weer terug. Een mierenhoop in opperste werking. Het was niet duidelijk waar de rij begon en waar hij ophield. Ik koos ervoor achter een meisje met een roze bomberjack te gaan staan. Zij hoorde bij degene voor haar in de rij, een meisje met een groen bomberjack, dat weer hoorde bij het meisje voor haar in de rij (jasloos) dat weer hoorde bij het meisje in de rij dat vooraan stond.
Dit kon nog lang gaan duren.
"Waaaaat?", riep het voorste meisje in de rij.
Ze had een briefje van twintig in haar hand.
De caissière keek haar meedogenloos aan.
Op de teller stond 41 euro.
Het meisje draaide zich woest om naar haar vriendinnen.
Op haar teken lieten ze allemaal hun mandjes staan en liepen ze direct door naar buiten.
Ik deed een paar passen naar voren, stapte over de mandjes heen, en overhandigde mijn enveloppen triomfantelijk aan de caissière.
Geef een reactie