"Pfff", verzuchtte de vrouw.
Ze keek uit over het wad.
"Wat is dit heerlijk", zei ze.
De man naast haar humde instemmend.
Ze sloeg een arm om hem heen.
"Het is zo fijn om zonder de kinderen te zijn", zei ze.
Ze keken naar de eindeloze zee in de verte en het droogliggende deel voor de kust.
Toen keek de vrouw even om.
Een automatisme.
"Ohnee, daar zijn ze weer", zei ze.
Ja kijk, dat vraag ik me dus af. Waarom neemt een mens uberhaupt kinderen? Als ze even alleen zijn, bloeien ze helemaal op, de ouders van nu.
Ik zeg, lekker met z’n tweeen blijven 😀
Ik ben voor een soort van iconen, net zoals je op televisie hebt. Een voor fictie, een voor non-fictie en een gemengd icoon, voor dit soort stukjes want dat einde heb je gewoon verzonnen.
Wenteleefje, dit is letterlijk zo gebeurd. Maar wat zou ik me eigenlijk verdedigen? En waarom heb je zo’n behoefte aan hokjes?
Ik denk zo vaak bij bv. tig keer de kussens van de grond op de bank terug leggen, was je( mijn kind) er maar even niet. Maar dan is hij is niet, zoals vandaag en dan mis ik hem. 🙂
Mensen moeten eens leren goed na te denken voordat ze kinderen gaan maken.
Eigen schuld dikke bult. Het zijn bijna altijd de vrouwen die per se kinderen willen.
@Joyce: je hebt helemaal gelijk. Ten eerste heeft een mens al nauwelijks een leven ten gevolge van zijn werk, en dan vergooien ze het laatste restje dat ze aan tijd en energie hebben aan kinderen.
Zouden we er niet eerst achter moeten komen hoe erg deze kinderen in de omgang zijn?
Omdat, waarde Merel, er in elke leugen een vorm van waarheid schuilt. Omdat je daardoor de leugen beter in je hoofd kunt stoppen, voor later, mocht dat nog eens nodig zijn. Omdat van alle mensen jij dat het beste zou moeten weten.
Daarom.
Wenteleefje kan denk ik niet tegen mooie stukjes, want die passen niet bij haar benepen hokjesgeest.
Merel, je moet ook niet jezelf gaan verdedigen, nergens voor nodig! 🙂
Ik wordt een beetje moe van je, Wentelteefje (~zucht~), met al je negatieve commentaren… je h?eft het toch niet te lezen? Ga lekker naar een andere weblog die je w?l leuk vindt, en val Merel en haar trouwe lezers (die haar stukjes w?l leuk vinden!) niet steeds lastig met je eeuwige gezeur…
Maar juist door de kinderen genieten ze zo van de tijd met z’n twee, daardoor leren ze die tijd te waarderen. Toch?
Hahaha! Ik moet hier eigenlijk gewoon heel erg om lachen. Ik ga ervan uit dat het betreffende stel erg blij is met hun kinderen. Maar af en toe lekker met z’n tweetjes… dat kan volgens mij ook heerlijk zijn. Maar ja, wat weet ik ervan. Ik ben een vrouw zonder kinderen.. 😉
Ik ben tegen iconen. Vaak vraag ik me helemaal niet af of iets ?berhaupt waargebeurd is. Het is een leuke dialoog, of een goed verhaal. Daarom lees ik een weblog. Of een roman.
ik vind dat toch niet zo aardig geloof ik
merel is van zichzelf eigenlijk al een soort icoon
Ik zeg altijd maar: kinderen zijn 99% ergernis, en 1 % lol. En voor die 1 % moet je verdomd goed je best doen!
Ik ben dol op mijn vrienden maar heb soms helemaal geen zin in ze. Ben ook dol op Amsterdam en soms heel blij als ik er even niet ben. Is toch niet zo raar?
De meeste reacties hie zijn duidelijk van niet-ouders..
Als ouder van een twee jaar oud zoontje is het af en toe heerijk om weer even tijd met z’n twee?n te hebben.
Een kind is fantastisch en niemand zou zonder kunnen als ze ze eenmaal hebben, maar het is natuurlijk onzin te beweren dat je nooit mag zeggen dat het af en toe fijn is even tijd voor je zelf te hebben. Die tijd is schaars en daardoor extra waardevol.
Je bent dan wel ouder, je bent ook nog altijd een persoon en je zet je leven al helemaal in het teken van je kind(eren) en dat je dan af en toe geniet van een rustig moment is alleen maar gezond.
Re: zonnetjeinhuis: een kind is 90% fantastisch, 9% lastig en maximaal dus 1% ergenis (andermans kinderen is een heel ander verhaal…).
Ons zoontje is een superpersoontje en als ik hem gelukkig ziet zijn, dan ben ik dat zelf ook. Da nee ik dat beetje ergenis en vermoeidheid graag opde koop toe.
Ja dat ja, wat de Dude zegt. Beetje zwart-wit gedenk hierzo. Ik neem aan dat de mensen die het eigen-schuld-dikke-bult-principe hanteren zelf geen kinderen hebben of van plan zijn te maken. Lijkt me een goed plan want niets is altijd leuk. Kinderen niet, en katten trouwens ook niet.
Ik maak juist veel mee dat men een weekendje weg gaat en eerder naar huis komt omdat ze hun kroost niet kunnen missen. Dat gevoel benauwd me dan wel ineens …
even zonder kind(eren) is heerlijk, maar een leven zonder kind(eren) wens ik niemand toe.
mijn kind is er weer, en heeft ook al weer de kussens van de bank gehaald.(zie eerdere reactie) Ik miste hem dus, en ben blij dat ik hem weer zie. Maar de beste vorm van missen is als je weet dat je diegene weer zult zien. Ook bij je kinderen dus. Denk ik…
Grappig dat de mensen die geen kinderen hebben altijd zo zaniken over ‘had je maar geen kinderen moeten nemen, kinderen zijn niet leuk’, en de mensen met kinderen dondersgoed weten waar de nuance zit. Zoals Odette zegt, niets is altijd 100% leuk, en elke keus is verdedigbaar.
Irritatie hoort niet erger te zijn dan liefde….
Wil iedereen die zich, of anderen, een ikoon noemt even dit klassieke stukje Jiskefet luisteren?
http://l-rs.org/ra/jijdusniet.asf
[Jaja, in oldskool asf want ik can’t be arsed om het naar mp3 om te zetten]
Geen kinderen willen valt rationeel te onderbouwen. Kinderen willen juist niet. Een onmogelijke discussie dus. En zeer persoonlijk.
Tip voor het echtpaar: geef ze veel sjips en tv-tijd en train zelf je longen uit je lijf – dan blijf je ze veeeel langer voor op het strand.
Kids. You can’t live with them, and without them you become extinct…;-)
@inge. Ik voel me bijna persoonlijk aangevallen als je zegt: een leven zonder kinderen wens ik niemand toe. Ik zeg “bijna”, maar vind het wel een vervelende en stomme opmerking. Ik ben al 41 jaar geheel vrijwillg kindloos en wens me elke dag nog zo’n kindloze dag toe. Ik wens iedereen een leven vol met hun eigen keuzes, en wens ook iedereen toe gelukkig te zijn met zijn keuzes. Met of zonder kinderen. Inge. Life and let live…….
@ o.a. Odette en Esther: jullie hebben gelijk. Ik was een beetje uit mijn hum bij de vorige post 😉
Jet haalt me de woorden uit de mond. Ik heb zo ongeveer hetzelfde en schrok ook wel een beetje van die woorden van Inge.
enfin. Ook al zijn het de kinderen van een ander… Ik ben blij als ze komen. Ik ben blij als ze weer gaan. Volgens mij heel normaal.
ik bedoelde ermee, dat ik ze iedereen gun. van harte.
niet dat iedereen ze moet hebben.
Vergeten te zeggen: Ik ben niet ‘vrijwillig’ kinderloos. Het is heel jammer maar niet zo erg als Inge denkt. Bij lange na niet…
@ Laurent: ik dacht al..huh?;-)
Maar was je nou een weekendje weg met een (potentieel) nieuwe liefde?
testing one two there! (there?)
Er eens uit met z’n tweetjes kan deugd doen.
het risico van er met zn tweetjes op uit gaan is dat je voor je het weet er weer een kind bij hebt…
En voor al die mensen die zo’n voorstander zijn van kinderloosheid even dit: wat als jouw ouders ook zo dachten…..
Wat een rare discussie na een goed geschreven dialoog.
Was dat de bedoeling?
Ik ben helemaal in verwarring.
Iconen, hokjes, ouders tegen niet-ouders, elkaar kinderen gunnen, elkaar geen kinderen toewensen, sjonge, je wordt er stil van.
Maar, daarentegen, ’t leest wel lekker, eigenlijk, beetje fragmentarisch, dat wel.
Ga zo door!
Kinderen zijn gewoon mensen, en ouders trouwens ook. Af en toe kun je ze missen als kiespijn.
Wat een zinloze discussie dit. Je hebt mensen die wel en mensen die geen kinderen willen. Daarin staat iedereen in zijn goed recht en dat hoef je toch zeker niet naar elkaar te verdedigen. Het is een persoonlijke keus. Wat niet wegneemt dat mensen met kinderen soms weleens zouden willen dat ze zich even niet druk hoeven te maken om geschaafde knieen, nieuwe fietsjes en ouderavondgesprekken, en kinderloze mensen best wel eens lol kunnen hebben (andermans) kinderen.
Geef een reactie