We wilden met tien man eten en op het terras van de Thai waren nog een paar tafeltjes vrij. Jeej, jeej, zeiden we en we begonnen de tafeltjes te rangschikken.
Op dat moment kwam de serveerster, een zeer klein, Thais vrouwtje, naar buiten.
"Misschien is het niet zo'n goed idee", zei ze.
Wij vroegen wat er geen goed idee was aan dat wij met tien man kwamen eten.
"Nou we zijn een beetje moe", zei ze.
"Ja, wij ook hoor", zeiden wij lachend, een beetje uitgelaten van het feestje even ervoor.
"Ja, maar met zo'n groep, ik weet niet", zei de serveerster. "We zijn echt een beetje moe."
Sommigen van ons wilden al vertrekken, maar één persoon bleef volhardend.
"Wij willen hier graag eten, daarna gaan we weer weg."
Alsof hij moest uitleggen hoe het werkt, ergens gaan eten. Dat je ook weggaat, na afloop.
"Ja maar het is altijd zo'n lawaai op het terras en we zijn heel moe", zei de serveerster.
"Wij maken geen lawaai", zei onze spokesman.
Het Thaise vrouwtje voelde haar laatste kracht wegebben.
Zo kwam het dat we om acht uur 's avonds op het terras van de Thai aan het fluisteren waren.
"Nummer 51"
"Sssssst!!"
Geef een reactie