Dit is het verhaal van de witte wijn (2). In chronologische volgorde speelt dit zich overigens eerder af dan verhaal witte wijn (1). Maar laten we het niet nodeloos ingewikkeld maken.
"Hallo Merel, hier zijn we, hallo hallo", zeiden vriend X. en vriendin B. toen ze binnenkwamen. Ze waren trouwens veel te laat. "Hier hebben we blommen mee voor jou."
En dat klopte, want ik zie ze nu staan, heel mooie zonnebloemen staan voor het beregende raam.
"Hee, niet de deur dichtdoen, koekie", zei vriendin G. (nee, laten we haar Kuatsuhdettegedbyen noemen), die ook nog de trap opkwam, maar die zo klein is, dat ik haar bijna over het hoofd had gezien.
"Oh sorry, hallo!", zei ik.
"Ik heb een fles wijn voor je meegenomen!", riep Kuatsuhdettegedbyen blij.
"Jeej!", zei ik. "Witte wijn (2)!"
Even later zaten wij aan het voorgerecht. Ik had geen voorgerecht gemaakt, maar stelt u zich heerlijke coquilles voor, mmm. Wij kauwden tevreden op onze sappige stukjes toen vriend X. zei:
"Lekker wijntje hoor".
"Ja hè", zei Kuatsuhdettegedbyen. "Niet doorvertellen, maar ik had hem zelf eigenlijk gewoon gekregen en hij stond al eeuwen in de koelkast."
Het was even stil, want wij dachten er het onze van, maar wilden niet verklappen wat ons was.
"Hé, dat is onze fles!", riep vriendin B. ineens, wijzend op het etiket, vriend X. driftig aanstotend. "Oorsprong!"
"Inderdaad!", riep vriend X. "Die fles hebben we aan jou cadeau gedaan, Kuatsuhdettegedbyen!"
"Oeps", zei Kuatsuhdettegedbyen. "Dat kan wel kloppen, eigenlijk."
Het was weer even stil, en alles leek erop dat het een verschrikkelijke avond zou worden.
"Maakt niet uit hoor", zei vriend X. "Wij hadden hem toen ook gekregen."
Geef een reactie