Ik stem altijd linksig, maar ik ben eigenlijk aartsconservatief. Dat bleek maar weer eens toen ik zaterdagavond voor de zoveelste keer tussen mijn vrienden bij De Dijk in Paradiso stond en intens genoot. Al jaren treedt de band half december op, als vriend K. jarig is. Ik ben er elk jaar bij, ook al betekent dat dat ik op een zaterdagochtend vroeg op moet om kaartjes te halen, of (zoals de laatste jaren) mensen moet ronselen om dat voor mij te doen. Want, en misschien zal dat u verbazen, de concerten zijn binnen no time uitverkocht. Dat valt alleen te begrijpen als je er wel eens bij bent geweest.
Publiek in Paradiso komt in vele gedaanten. Soms, te vaak, sta je tussen mensen die te beroerd zijn een stapje opzij te doen omdat je naar de wc moet, of omdat je drankjes wilt halen. Soms heb ik daar meer last van dan anders. Soms vraag ik me af waarom ik tussen duizend andere mensen wil staan die doen alsof ik minder recht heb op mijn halve vierkante meter dan zij. Maar soms maakt het publiek de helft van het plezier.
Zo ook zaterdag. Alsof de hele zaal aan de xtc was, zo dansten wij, zo zongen wij uit volle borst mee, zo lieten wij elkaar passeren met een grote grijns op ons gezicht. Zo keken wij af en toe naar boven, waar een heel nieuwe generatie De Dijk-liefhebbers zich op het balkon had verzameld. Tien waren ze, misschien net elf, en ze zongen vol overgave mee. 'Ik wou dood, ik wou begraven. Met veel bloemen en bezoek' of 'Wat een vrouw, wat een vrouw niet kan doen'. Zo hartstochtelijk als ik ook ooit zelf had meegezongen, toen ik een jaar of veertien was, bij mijn eerste Dijk-concert. Toen ik de helft van de teksten niet begreep en bovendien verkeerd verstond.
Huub van der Lubbe was op dreef. De band, waarvan sommige leden de vijftig zijn gepasseerd, was op dreef. Wij als vriendengroep waren op dreef.
En ik had mijn jaarlijkse contempleermoment. Was het dit jaar goed gedaan? Voelde ik me bij benadering gelukkig? Had ik nog ergens spijt van, verdriet over, angsten voor? Kon er nog iets aan mijn huidige situatie worden verbeterd?
En terwijl de vrienden met wie ik was me omarmden, kwam ik maar tot één conclusie.
Het gaat verdomde goed met mij.
Ik kan alleen maar hopen dat datzelfde ook voor u geldt.
Proost!
Geef een reactie