« terug naar blog

In de apotheek

"Sorry, ik begrijp het niet helemaal. Ik vind twee namen. Heeft u misschien een tweeling gekregen?"
"Ja, sorry, had ik moeten zeggen. Het is een tweeling."
"Even geduld, ik ga nog even zoeken."

(Drie minuten later)
"Ben ik weer. Gaat het om Thomas?"
"Ja, het gaat om Thomas."
"Wacht even, dan maak ik het in orde."

(Vrouw, aan haar uiterlijk te zien nog maar net bevallen van de twee, staat wat wazig, of dromerig, voor zich uit te staren gedurende een minuut of twee. Als ze de apothekersvrouw ziet aankomen, slaat ze haar hand van schrik voor haar mond) 

"Nee! Het gaat om Ruben!"


Reacties

13 reacties op “In de apotheek”

  1. ooo, wat genant!

  2. ik kan die twee ook nooit uit elkaar houden.

  3. Julia B. avatar

    Die zwangerschapsdementie, hoe lang duurt dat eigenlijk?

  4. En dan ben je moeder van die twee….

  5. Tijd om ze allebei een armbandje met hun naam erop om te doen tot ze zelf kunnen praten, lijkt me een puik plan.

  6. lijkt me vreselijk: je kinderen niet uit elkaar kunnen houden…

  7. Goedenavond,

    Mischien voor alle zekerheid aan beide het medicijntje toedienen?

    Vriendelijke groet van de Spaanders voor de Vlaanders/Nederlanders

  8. Ach, wat maakt het uit, ’t is allemaal ??n pot nat.

  9. …Die tijd laat zich voor mij nog even op zich wachten mag ik hopen.

  10. Ach zolang ze de goeie het spulletje geeft ( :

  11. dan had moeder bij thuiskomst de medicijntjes voor Ruben met de naam van zijn broer op het pakje gewoon aan Ruben moeten geven. Niets aan t handje. heerlijk zo’ tweeling trouwens.

  12. Ach gossie (deze reaguurder is 37 weken zwanger van haar tweede kindje, dus natuurlijk zeer begaan met moeder in kwestie).
    Heeft niks met de toewijding, liefde of capaciteiten te maken van deze moeder hoor. Denken komt gewoon pas na een week of tien weer op gang.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *