Ik werd wakker om 14.14 uur na een nachtrust van 15 uur. Bingo!
Voor het slapen gaan had ik een topscore van 38.8 graden gehaald. Ik kan me niet heugen dat ik zulke koorts had. Het bleek een bizar en akelig gevoel alsof ik in een parallel universum was waar geen energie bestond en wel veel hellepoorten vol uitslaande vlammen.
Tussendoor was ik soms het in universum hier, waar ik vanuit mijn raam zag hoe de bomen wit kleurden van de kou en de rijp.
Ook stond in dit universum tussen de hazeslaapjes door de televisie aan. Puf om te zappen had ik niet dus ik zag veel reclames.
Zijn er altijd zoveel reclames voor eten, of komt dat door kerst?
Bij elk romig ijsje, wokmenu, amuse'tje, soepje of chipssmaakje draaide mijn maag zich nogmaals om.
Maar reclames van koffie (CaféChoco van Senseo vooral) bleken verreweg het ergste.
'De stad was nog nooit zo mooi!', zei iemand net door de telefoon.
Blijkbaar gebeuren er dingen buiten. Die moet ik missen.
Maar erger nog: de première van S. en het feest van M.
Gelukkig spinnen de poezen, die deze dagen zo dicht mogelijk bij me zijn, alsof ze nog nooit zo gelukkig zijn geweest.
Geef een reactie