Aan de kerstdis zat een nieuweling. Met grote ogen keken wij naar de elegante vrouw op leeftijd.
Mijn vader, zijn roeping als dramaticus misgelopen:
"Ik zal jullie even vertellen wie dit is. Dit is A. Wat zal ik over haar zeggen? Zij verschijnt aan je als je in Italië bent en je aankomt in een landhuis. In eerste instantie denk je: ze is er niet. Je installeert je in het huis, zet je bagage weg, neemt een drankje, je afvragend waar zij is. Dan komt zij, welhaast uit het niets, uit het wuivende veld gelopen, met een grote bos verse kruiden in haar hand, in blozende gezondheid klaar om het avondmaal te bereiden."
Ik denk dat het wel de raarste maar ook de mooiste introductie van 2007 moet zijn geweest.
Mijn tante Jannie vroeg of ze weer eens op mijn weblog mocht.
"Ik lees het wel eens", zei ze, "Als ik op zolder ben en de was op moet hangen, dan zet ik die computer wel eens aan."
Ze had het zo leuk gevonden dat de vorige keer iedereen hier 'hallo tante Jannie' had geroepen.
Aan het volgende kerstdiner zat een dame van 92.
"Tegenwoordig is alles beter", zei ze.
Geef een reactie