Het was alweer een jaar of tien geleden dat ik voor het laatst in een Nederlandse bank was. Nou, mensen, de bank is geen bank meer. De bank is veranderd in een financial centre dat zich vermomd heeft als loungebar. Zou dat iets te maken hebben met dat mysterieuze preferred banking?
Ik stapte de loungebar binnen. Even ervoor had ik mijn fiets in een geheel leeg fietsenrek gestald. Wat dat betreft was er niets veranderd.
Hoe anders was wel de rest! Er stonden zelfs X-boxes voor de kleintjes. Gelukkig waren die al kapot.
Het duurde even, omdat iedereen te druk bezig was met loungen en daar gepast verveeld bij kijken, maar toen werd ik toch echt geholpen. Het was net een hippe winkel met zitgelegenheid in diverse kleuren.
"Goedemiddag, ik ben Mark, ik ben eigenlijk Esmée", zei een man in pak tegen mij.
Ik vroeg me af of hij een geslachtsoperatie had ondergaan en daar graag over wilde vertellen, maar ik zou, naar nu bleek, ik wist van niets, want het was centraal geregeld, eigenlijk een afspraak hebben gehad met Esmée. Mark bleek uitermate geschikt.
Ik keek nog eens om me heen naar alle pracht en praal van de centrale hal. Alles zag er picobello uit, het kantoor zou weldra heropend worden en er was een groot feest gepland. Ik had daar inderdaad per post al een uitnodiging voor gekregen, zei ik trots.
Eenmaal in het kamertje waar ik mijn zaken met Mark zou regelen, bleek de rest van het kantoor nog niet onder handen genomen. We werkten op een ultratrage Windows 2000 computer met MS DOS-achtige programma's op een piepklein scherm. Naast het rammelende apparaat stond een Olivetti van voor mijn geboorte. Mark had het over indentificatie en ontroerend goed.
Ik vond het ook ontroerend goed. Na anderhalf uur, en drie jaar nadat ik zelfstandig ben geworden, had ik dan toch eindelijk een echte, officiële, professionele, zakelijke rekening geopend.
Hoera!
Geef een reactie