* Overal zijn reclames over ene Sarah Marshall. Teksten op metrostations en taxi's. Een google-actie leverde op dat het om een film gaat, over een vent die boos is op zijn ex. Het moet massa's kosten om zoveel reclame te maken.
* Heeft iemand al eens een studie gedaan naar de nationalistische neigingen van wc's? Zo nee, kan iemand dat eens snel gaan doen? Hier in NYC zijn de wc's allemaal gelijk. American Standard. Er ligt om onduidelijke reden een plas water in (lekker plonsen) en de doortrekker zit altijd links op het reservoir. In Finland viel me ook al op dat de wc's anders waren dan in Nederland, maar ze waren ook daar allemaal gelijk. En in Nederland zijn de wc's ook nagenoeg allemaal gelijk. En in Frankrijk. En in Spanje. Dus: wat is dat met wc's? Maakt de overheid een plan en moeten de toiletpotten zich daar aan houden?
* Zodra we Manhattan verlaten en een woonwijk in lopen, verwachten we The Huxtables te zien. Wat denken we vaak aan Bill en zijn dochters (nooit aan die oudste en nauwelijks aan Theo). Ook zongen we, zodra we in Queens waren, het liedje van The Nanny. Verbazingwekkend genoeg kwamen wij een heel eind. Heel soms denken we aan Friends en dan klap ik heel snel vijf keer in mijn handen (geef maar toe, dat doet u ook, tijdens dat liedje).
* Overal zijn hier Nail Studios die 24 uur per dag open zijn en op welk tijdstip we de shops ook passeren: er zitten altijd vrouwen die hun nagels laten doen. Ik voel geen enkele aandrang om zo'n studio in te gaan. Ik ben een slechte vrouw.
* Hillary won hier weliswaar, maar we zien talloze mensen met Obama-buttons lopen en ook achter de ramen van de huizen hangen Obama-vlaggen en -posters. Slechts één keer zagen we een Hillary-poster, maar dat was op het raam van haar tijdelijke campaign office.
* De taxi-chauffeurs komen uit alle delen van de wereld, maar ze hebben één ding gemeen: ze bellen continu tijdens het rijden! Ze spreken onafgebroken in talen die wij niet verstaan door hun mobieltje. Naar wie bellen ze?
* De buurten zijn hier onvoorstelbaar geseggregeerd. Je schrikt bijna als je een Chinees in Harlem tegenkomt, of een blanke in The Bronx (over The Bronx later meer). Ga in de metro zitten van begin naar eind, en je ziet de bevolkingsgroepen per buurt binnenkomen en binnen een paar haltes weer weggaan.
* Overal waar wij komen, worden we aangesproken als Europeaan. Het zal ze worst zijn dat Europa uit verschillende landen bestaat, maar wij zijn in één oogopslag meteen als Europees te definiëren. Meestal gaat het woord Europa gepaard met een zucht die een nostalgie en romantiek verraadt. De mevrouw van PS1 vond ons Europeanen zoveel meer art minded. Haast geen Amerikaan komt naar het museum, vertelde ze. En zij kon het weten, want ze hield een lijstje bij van de bezoekers.
* Het zit er bijna op.
Geef een reactie