'Dit lijkt toch niet op lingerie?', vroeg het meisje in de kleedkamer van de sportschool. 'Lijkt dit op lingerie?'
Hoewel ik niet aangesproken werd, keek ik natuurlijk nieuwsgierig op.
Ik zag een meisje in een donkerroze rok met een kanten strook en een bijpassend donkerroze hemdje met eenzelfde kanten strook.
[nog even over de sportschool. Dit was de eerste keer dit jaar. En de laatste keer in 2007 was denk ik in oktober. Omdat ik een pasje heb waarvan ik vermoed dat alle belangrijke informatie over mij erop wordt opgeslagen, vreesde ik dat ik bij binnenkomst opgepakt zou worden door de sportschoolpolitie. 'Wat? Ben je al zo lang niet geweest? En wat had je nou beloofd? Ja?' Of 'Jaha, daar hebben we haar hoor.'
Er gebeurde echter opvallig weinig toen ik mezelf toegang verschafte via het systeem. Het was prettig en ook een beetje teleurstellend, want ik had best een uitbrander verdiend. Er was weinig veranderd. Wel was er een nieuw apparaat waar je op kon schaatsen. Toen niemand keek, probeerde ik die even uit. En ik vond mezelf heel dapper omdat ik in het gewichtenhoekje durfde, ook al was daar een heel brede man die harde oerklanken uitstootte bij het heffen.]
'Nou lingerie, lingerie', zei de vrouw naast haar, die misschien haar moeder was. 'Dat kanten dingetje, dat is wel een beetje lingerie-achtig. Ja, dat is wel een beetje lingerie hoor.'
'Shit. Iedereen staarde me al aan op weg hier naar toe', pruilde het meisje. Ze was een jaar of 23, schatte ik. Haar benen waren net zo lang en bruin als haar haar, dat tot ver op haar rug viel. Haar donkerroze pakje zag er goedkoop uit, maar het stond haar goed. 'Ik haat mezelf ook, ik ben zo onzeker. Waarom denk ik je dat ik in therapie zit?'
'Ja, die therapie, waarvoor doe je dat nog?', zei de vrouw.
Er is een kleedkamercode dat je er niets aan kunt doen dat je de gesprekken hoort, maar je wel een afluisteraar bent als je je ermee gaat bemoeien.
'Vind jij dit lijken op lingerie?', vroeg het meisje aan mij.
De code was doorbroken.
'Nee', zei ik. 'Het is duidelijk geen lingerie. De reden dat iedereen je nakijkt, is omdat je er heel sexy uitziet. Je bent slank en lang en je ziet er zomers uit. En dat wat je aanhebt, kunnen de meeste vrouwen niet hebben.'
Ze bloosde. Ze bloosde zo hard, dat ik voelde dat ik ook rood werd. Ik wist dat ik een andere code had doorbroken. De code tussen vrouwen, dat je altijd vooral heel kritisch op elkaar moet zijn, elkaar niet zomaar complimenten mag geven en altijd afgunstig en minzaam moet kijken.
'Sjees', zei ze, onder de indruk, terwijl ze haar eigen pakje bekeek. 'Dank je wel, zeg.'
Tijdens de therapie later die dag zou ik misschien wel ter sprake komen.
Geef een reactie