Maya’s ondergoed

Zo'n nieuw boek moet natuurlijk onder de aandacht gebracht, dus moest ik een plan bedenken. Billboards, wapperende banners aan alle Selexyz-winkels, vliegtuigen met mijn naam erop, televisiereclames op alle netten, een actie met die hamstermeneer van Albert Heijn, dat soort kleine dingetjes. Natuurlijk was ik bang dat mijn inspiratie uitgeput was en zag ik een heel lange lap dorre, duinachtige woestijn voor me (maar dat kon ook komen omdat ik de vakantiefoto's van Zuid-Portugal net had bekeken).

En opeens wist ik het. Niet verwonderlijk kwam deze verschijning tot mij op de fiets.

Het kekke plannetje met nul budget en weinig hoop maar veel noeste ambitie resulteerde erin dat ik vanmiddag op zoek ging naar een onderbroek voor mijn hoofdpersonage. Daar was ik zelf ook verbaasd over.

Meteen wist ik naar wat voor soort onderbroek ik op zoek moest gaan. Mijn hoofdpersonage, Maya Regter, zou haar ondergoed waarschijnlijk bij de HEMA kopen. Ik ben ook fan van de HEMA – je kan er niet omheen dat je soms iets van jezelf in je personage stopt. Maar Maya zou ook graag naar V&D gaan. Of naar de Livera.

Het moest een witte onderbroek worden. Eentje die degelijk maar niet onvrouwelijk zou zijn, die lekker zou zitten maar die haar ook goed zou staan, want ze is nu eenmaal een redelijk mooi meisje. Vrijwel direct vond ik Maya's perfecte onderbroek, maar die was er niet in haar maat. Ik wist heel zeker dat ik die maat moest hebben, en vond dat behoorlijk grappig. Vervolgens stond ik lang tussen twee exemplaren te twijfelen en nam ze allebei. Eentje voor een doordeweekse dag en eentje voor een feestje (al is Maya niet echt iemand voor een spetterend feest) (oh, wat wilde ik haar tijdens het schrijven graag naar een spetterend feest sturen, waar ze zich te buiten zou gaan aan alles wat God ooit verboden had, maar ze weigerde, want feestjes liggen nu eenmaal niet in haar aard).

Natuurlijk zag ik in dit bezoek aan de HEMA een goed excuus om voor mezelf ook ondergoed aan te schaffen. Ik kocht, zoals het hoort, een hele berg. Zwart en blauw en eentje met stipjes. Nog wel in de aanbieding! Mijn dag kon niet meer stuk.

Bij het afrekenen zei het kassameisje vriendelijk, terwijl ze me in haar opnam: "Euhm… deze twee zijn maat small, weet je zeker dat je de juiste maat hebt gepakt?"

Hmpf.
Tja.

Nou ja. Iedereen die nog twijfelde of deze roman autobiografisch is, kan ik de onderbroek van Maya tonen.  

(nu ga ik weer verder knutselen aan mijn publiciteitsdingetje. het is verdomd veel werk, maar wel heel leuk om te doen)
(resultaat volgt)
(als ik klaar ben, heb ik twee onderbroeken maat small over, wil iemand die hebben? ze zijn degelijk, maar niet onvrouwelijk)