Ik bestelde een cappuccino op het perron. Op het perron is alles heel erg duur. Alles wat een verdieping lager ook verkrijgbaar is, is op het perron altijd duurder. Soms wel 50 cent (Goedemorgen ontbijt).
De man achter de balie gaf mij mijn cappuccino meteen.
Het ging te snel. Er was geen tijd geweest om de koffie te 'zetten'.
'Dat was wel heel snel', zei ik.
'Ja, wat denk je?', zei de man. 'Ik tap vooruit. Wist je dat koffie 28 seconden duurt? Denk je dat mensen het geduld hebben om 28 seconden te wachten op hun koffie? In de ochtendspits? Heb je die gezichten van die mensen wel eens gezien? Die zijn al boos als ze hier binnenkomen. Als ze dan 28 seconden moeten wachten op hun koffie, geven ze ons de schuld als ze de trein missen. Dat wil ik niet op mijn geweten hebben. Je kunt zeggen dat ze eerder van huis moeten gaan als ze hier nog koffie willen hebben, maar daar is geen beginnen aan. Moet je eens tegen ze zeggen, worden ze gek. Ze denken allemaal dat die halve minuut die ze nog hebben, als ze hier de roltrap op komen gestormd, alleen voor hen is. Kwaad, als ze zien dat er meer mensen op het idee zijn gekomen om koffie te kopen! Je doet er niets aan. Behalve vooruit tappen. Ik tap vooruit.''
'Oké', zei ik. 'Ik geloof dat ik het begrijp.'
'Cappuccino duurt trouwens maar 18 seconden', zei hij. 'Maar toch. Het is toch 18 seconden.'
Geef een reactie