Vandaag woon ik op de kop af 14 jaar in mijn huis. Niet eerder woonde ik zo lang op één plek.
10,5 jaar in Zaandam, en 8,5 jaar in een ander Amsterdams huis.
Ik was net 19 geworden toen ik mijn spullen hierheen verhuisde. Of, spullen? Ik had bijna niets, maar de vorige bewoners hadden nog wat meubels achtergelaten. Nu staat het huis vol. De spullen van de vorige bewoners staan er al een hele tijd niet meer.
Al 14 jaar lang bezie ik de stad vanuit dit perspectief. In de Pijp, vlakbij de Amstel. De Rembrandttoren waarop ik uitkijk, bestaat hier precies zo lang als ik. Later kwamen er twee torens bij. In 14 jaar ging ik studeren, studeerde ik af, ging ik werken, werd ik zelfstandig ondernemer, schreef ik twee romans. Vijf jaar geleden trokken er twee harige dametjes bij mij in.
Ik ken de kortste routes, ik weet welke winkels er voor deze winkels waren, welke fastfoodrestaurants hier op de hoek het allemaal niet overleefden, ik ken de historie van de wijk. Het is altijd een fijn huis geweest, een heerlijke plek om thuis te komen, een perfecte locatie voor een mooi leven.
Ik heb de beste onderburen van de hele wereld.
Ik ga verhuizen.
Nog 13 dagen en dan woon ik niet meer hier.
Merel Roze gaat samenwonen.
Geef een reactie