Sinds hij de prijsvraag voor mijn vorige roman De weekenden waren voor haar won met zijn inzending (zie het resultaat in het vrolijke filmpje), volg ik het werk van Herman Schouwenburg op flickr.com. Herman maakt ‘plankjes’ waarop hij portretten schildert. Van mensen die hij heeft ontmoet, bijvoorbeeld.
Een paar keer per week bekijk ik zijn creaties. Ze doen me altijd iets.
Soms vanwege de compositie, soms vanwege de tekst. Soms vanwege de treffende gelijkenis.
Vorige week besloot ik te vragen of hij ook werk verkoopt.
En vandaag kwam hij dat werk eigenhandig brengen.
Vanmiddag, op eerste echte warme dag van dit jaar, kwam hij aangelopen.
In een grote, zwarte jas, met een grote, zwarte map.
In de grote, zwarte map zat mijn kunstwerk.
Herman hing het op aan mijn muur.
In het echt en van dichtbij bleken de 16 plankjes die samen het schilderij vormen nog mooier. Je ziet dan de gelaagdheid, de extra materialen die hij gebruikt en kleine dingetjes die je op de scans op flickr.com niet ziet.
Ik heb net een hele tijd naar het schilderij zitten staren.
Nu nog hopen dat de Man des Huizes er net zo blij mee is als ik.
(klik op de foto voor een groot exemplaar)
Update:
De Man des Huizes is zeer blij.
En Herman stuurde een zelfportret na:
Geef een reactie