Vanavond begint het EK!
Voor mij althans.
Toen reisgenoot C. en ik in februari de reis naar Madrid boekten, was ik even vergeten dat er begin juni een Europese strijd gaande zou zijn. Het toeval wilde dat onze vlucht terug precies op het moment was dat het Nederlands elftal zijn eerste wedstrijd moest spelen. Toen ik daar een paar weken geleden achterkwam, was het gevloek en ongeloof niet van de lucht.
We vroegen de (Spaanse) piloot of hij de tussenstanden wilde doorgeven. Het leek ons een kleine moeite, in een vliegtuig gevuld met Nederlanders. Maar hij vertelde tijdens de reis wel hoe hoog hij zijn vliegmachine wel niet had weten te brengen en dat Bordeaux in de diepte onder ons lag, maar hij zei niks over de 22 mannen die op nog veel meer kilometers afstand op een Oekraïense grasvlakte tegen een bal aanschopten.
Voor we opstegen, kregen we per sms (dank!) nog wel door dat Denemarken voorstond. Dat die achterstand niet ongedaan was gemaakt, hoorden we pas in Amsterdam. Legoland 1, egoland 0. De telefoontoestellen in het vliegtuig gingen nog nooit zo snel na de landing aan. We zuchtten saamhorig.
Vanavond begint het EK!
Ik kan heel goed meezingen en aanmoedigen. En ik heb onze mannen voor het eerst in mijn bewuste leven in de steek gelaten.
Het is dus een beetje mijn schuld, dat verlies.
Maar geef toe, het is ook een klein beetje uw schuld.
Laten we vanavond met z’n allen iets hartstochtelijker aanmoedigen.
Niet zo zeuren, gewoon doen.
Tegen welke voetbaldwerg moesten we ook alweer?
Geef een reactie