Over schrijven zoals je zelf wilt lezen
Merel Roze (op Substack)
“Maar zo mógen we toch helemaal niet schrijven?”, riep een deelnemer aan mijn schrijftraining. Ik had net uitgelegd dat hun teksten best minder formeel konden. Met meer vaart. Meer verbeelding. Dat je soms gewoon een punt mocht zetten. Als je daarmee de lezer maar bereikt en betrekt.
Ik keek de groep rond.
Checkte even hoe de rest van de deelnemers reageerde.
Ik keek naar de leidinggevende.
“Van wie niet?”, vroeg de leidinggevende. Waarmee eigenlijk meteen allerlei problemen waren opgelost.
We hebben allemaal een idee van hoe het moet.
Hoe we zouden moeten schrijven.
Wat de regels zijn.
Wat allemaal NIET mag of kan.
Terwijl, niks zo saai als teksten die precies kloppen bij hoe het heurt. Waar vooral veel informatie in staat. Waarbij de schrijver helemaal is vergeten dat er ook leven in een tekst kan zitten. Dynamiek! Beeldend taalgebruik. En, doe eens gek, humor.
Ik tekende dit welbekende plaatje op het bord, dat normaal over je comfort zone gaat.
Want ineens bedacht ik: bij teksten geldt precies hetzelfde.
Maar dan zit je vaak niet eens in je EIGEN comfort zone. Je zit op een plek waarvan je denkt dat het moet. De comfort zone van de organisatie of je leraar Nederlands van vroeger.
Als je het anders doet, voelt dat misschien ongemakkelijk.
Dat maakt dat te weinig schrijvers gaan naar waar de magic happens.
Jammer voor de lezers.
Het mooie: meteen hierna ontstond er magie.
De deelnemer pas zijn oorspronkelijke eerste zin aan. Dit was het eerst:
Samen met United Ukrainian Theatre en AJTS maakt de Toneelmakerij The Mood of Love mogelijk, een nieuw project waarin 14 jonge Oekraïense talenten zich zes maanden lang hebben ontwikkeld onder leiding van regisseur Yasha Gudzenko.
En dit maakte hij ervan:
Shakespeare op z’n Oekraïens – hoe vaak maak je dat mee?
Klablam.
Magic.
De schrijftip van de dag:
Geef een reactie