Op het parkeerterrein van Ridderhofstad Rhijnauwen (echt zo’n plek waar je de Zevensprong verwacht) in Bunnik stond een bus. Een prachtige, ouderwetse bus.
Ik stapte uit de BMW.
‘Dat is ‘m nou’, zei degene die me net een lift had gegeven trots.
Achter het stuur zat een man met een indrukwekkende snor.
We zouden voorlopig niet gaan rijden.
Ik beklom de opstap en stak mijn hoofd om de hoek.
Op een verhoging met een schapenbontje erop zat een aantal vrouwen. Schoenen uit, benen gestrekt. Alsof ze met z’n allen in een heel groot bed lagen. Dit was toch zeker de gekste plek waar ik tot nu toe een presentatie had gehouden. Ook meteen de leukste.
De vrouwen in de bus waren de blogsters voor Mijn Tijd voor de Zorg.nl, een initiatief om de mensen die in de zorg werken en het werk dat ze doen zichtbaarder te maken. De blogsters waren allemaal geen schrijfsters, en moesten leren hoe je zoiets nou aanpakt.
Inmiddels zijn ze een paar weken bezig.
De site is af en mooi geworden.
En ik moet zeggen: ze doen het hartstikke goed.
Omdat ik het een erg goed initiatief vind en ik de dames in kwestie erg aardig en gedreven vond, zou ik zeggen: neem een kijkje.
Bijvoorbeeld bij Cindy.
Geef een reactie