Clochards

De plek waar onze voorstelling staat, bleek de achtertuin te zijn van het zwervend volk van Amsterdam Noord. Menigmaal werden wij door de bewoners, verslaafden en daklozen, weggestuurd omdat wij hun terrein betraden. Bij nadere inspectie bleken er zich in de vele afgedankte buizen, caravans, en krotten inderdaad allemaal mensen schuil te houden. Sommigen aardig, anderen kwaadaardig.

Vooral ’s nachts komen de zwervers hun territorium afbakenen, maar ook tijdens de voorstelling is het steeds spannend of er niet één van de bewoners baldadig wordt en in het voetlicht treedt. Wel komen ze even buurten. Sommigen om te stangen, anderen om even een praatje aan te knopen.

Ik heb reeds kennisgemaakt met Wim. Hij vond het niet erg dat we zijn achtertuin bezetten. En, zei hij, met wat XTC op is de voorstelling echt de moeite waard. Hij woont in een caravan die op een vuilnisstortplek staat. Als we bij hem wilden blijven slapen, was dat geen probleem.
Ze zijn wel blij dat we al bijna weer weg zijn, zei hij. Het is niet niets, al dat lawaai en dat licht zo ’s avonds laat.