De vierzit zat vol. Ik zat aan het raam. Naast me zat een jongen die in Duivendrecht was ingestapt. Hij was gaan zitten op mijn tas, nog voor ik hem weg had kunnen halen. Nu lag mijn tas op het tafeltje aan het raam voor me, en hoorde ik de blikken tonen uit de koptelefoon van zijn discman.
Hij at een appel. De geur van de appel kwam in mijn neus. Stukjes van de appel die hij wel afbeet maar die niet in zijn mond terecht kwamen, kwamen op mijn mouw. Ik keek even naar rechts. De jongen ging op in zijn muziek en had van de stukjes appel op mijn mouw geen benul. Ik schudde ze af op zijn broek. Hij smakte.
Het onvermijdelijke punt dat de appel moest worden weggegooid, was aangebroken. Hij leunde over mij heen, schoof mijn been opzij en wilde het vuilnisbakje openklappen. Dit resulteerde in een onhandige beweging waarbij de appel naast mijn linkerbeen op de grond viel. Het vuilnisbakje was nog dicht. Degene tegenover mij trok haar benen snel weg. De jongen keek me niet aan, liet de appel naast mij liggen en hernam zijn zitpositie.
Hij stond op om vanuit het bagagerek de Rails te pakken. Hierbij verloor hij zijn evenwicht en viel hij, toen hij het tijdschrift had gepakt, op de vrouw tegenover hem. Hij maakte geen excuus, gaf geen blijk van zijn onhandigheid, en sloeg met fanatieke slagen de bladzijden van de Rails om zonder te lezen. De vrouw tegenover hem keek mij geirriteerd aan alsof hij een ontsnapte gedetineerde was en ik zijn bewaker.
In Utrecht moest ik eruit. Hij bleef nog even zitten. Ik vroeg hem of ik er langs mocht. Hij reageerde niet. Ik duwde tegen zijn been. Hij richtte zijn hoofd langzaam naar mij op en keek mij vragend aan. Ik stapte over zijn benen heen. Daardoor verloor ik mijn evenwicht en stond ik ineens in de vierzit naast me terwijl de trein tot stilstand kwam.
De jongen reageerde niet. Hij had de vierzit inmiddels voor zich alleen, zag ik.
Reacties
15 reacties op “Eikeltje”
Tja….. ik ga heel ouwbollig klinken maar de jeugd van tegenwoordig……. (die uitspraak op je 24e; is er dan wat met mij aan de hand of ligt het echt aan de volgende generatie?)
Misschien was het Alan wel…
Misschien was het Alan wel…
Heerlijk dat soort types, ik kom ze ook wel eens tegen. Meestal ga ik maar slapen, dan merk ik er niets meer van 🙂
Ach zo’n sukkeltje zit toch maar mooi z’n hele leven met zichzelf opgescheept. da’s erger dan er ff naast te moeten zitten.
Slaan! Goed hard!
Wat een lompe boer, was “per ongeluk” met een hak op z’n tenen gaan staan toen hij je er niet langs liet. Maar ja, dan verlaag je je wel tot zijn niveau , kan ook niet echt de bedoeling zijn… Dan Omar’s suggestie toch maar…
Normen en waarden, wat ik je brom.
Ach, je moet het zo zien : je zat tenminste aan het raam 🙂
No worries.
Ja leuk dat treinreizen. Ik schoot in de lach bij deze zin: “De vrouw tegenover hem keek mij geirriteerd aan alsof hij een ontsnapte gedetineerde was en ik zijn bewaker.”
De leukste zin die ik sinds lange tijd gelezen heb!
Wormen en maden, je had idd met je eventuele stilettohakken op zijn voet moeten gaan staan ‘oh sorry’.
Nou, eerlijk waar, als het nou aan dat oubollige ‘de jeugd van tegenwoordig’ lag, maar dat is het niet, want toen ik zo jong was deed ik dat soort dingen niet.
Dit wil ik overigens ook doortrekken naar veel jonge vrouwen, die er vandaag de dag wel hele vreemde en vaak gevaarlijke redenaties op na houden waar het om ‘de liefde’ gaat.
Dan maar ouderwets, maar ik zie het ernstig misgaan in de nabije toekomst als die jeugd van nu de boel zal moeten regelen op deze planeet.
Of nee, dat merk je NU al, dat dat misgaat.
oh en by the way:
http://www.xmission.com/~maddox/beat.html
de kern van waarheid in zijn verhaal is griezelig te noemen.
Helaas, mijn tenen passen niet meer in mijn schoen!
Het is teslotte bijna herfst, dan valt er nog wel eens een eikel uit de boom.