15.00 uur. Ik zat op mijn werk en ik werd gebeld door een vriendin. Ik hoorde wel wat ze zei, maar ik had haast en een heel belangrijke afspraak in Rotterdam die avond, dus ik nam de informatie tot mij en verliet vervolgens redelijk blanco het kantoor. Er was één vliegtuig gecrashed, haar vader vermoedde een terroristische aanslag en ik vroeg me af waarom, denkend aan de Bijlmerramp. Mijn collega liet ik zonder de informatie duidelijk door te geven, achter.
16:30 – 18 uur. In de trein naar Rotterdam waarin de ernst van de situatie tot mij door begon te dringen. Via het mobiele telefoonverkeer dat mensen in de coupé hadden, sijpelden langzaam nieuwe feiten en speculaties binnen. De sfeer weet ik me nog goed te herinneren. Er was een groot gevoel van saamhorigheid. Men keek elkaar aan met veelbetekenende blikken. Het was doodstil, op het geluid van telefoongesprekken na.
19 – 22 uur. De belangrijke vergadering. Geen televisie. Alsof de vergadering belangrijker was dan wat er buiten gebeurde.
22.30 uur. Den Haag. Eindelijk televisie, uren achter elkaar. Mensen die sprongen. Toen pas de ware schok.
Waar was u op 911?
Reacties
34 reacties op “11 / 09 / 2001”
Druk bezig met tekenen van aanrechtbladen. Toen het nieuws op de radio kwam in de werkplaats, is ook gelijk de radio op het kantoortje aangegaan en eigenlijk continu zitten luisteren. Thuis gelijk tv aan en de hele avond/nacht zitten kijken. Vol verbazing en ontzetting.
In de auto, alles volgend op Radio 1, me aan het afvragen of ik gek aan het worden was.
“Er komt nu een melding binnen dat het Pentagon in brand staat …”
Thuis CNN aan. Wachten tot vriendin thuiskwam. Samen kijken. Weinig zeggen.
samen met Lcs bij een klant in Dordrecht. aan het werk dus. een collega riep iets van een vliegtuig wat ze op 538 gehoord had. 3 minuten later was internet nauwelijks nog te gebruiken. een uur later stonden we met een aantal amerikaanse collega’s op de super widescreen tv van de videoconference te kijken naar CNN. een hele rare ervaring.
Ik heb ’t een week geleden al beschreven: http://www.zijperspace.nl/entry_blog-1273.html
… aan het werk op een landbouwbeurs, de demodagen. Ik hoorde het via het geroezemoes van de massa: …. vliegtuig neergestort…. New York ….. WTC…. in brand…. Je kent het wel flarden van gesprekken; kon ik ze aan elkaar knopen? was het waar? Dan…. telefoontje; een vriendin compleet in paniek; ze had het op TV gezien en wist dat ik op de beurs stond. Ze wist dus ook dat ik geen radio/TV in de buurt had; het hele verhaal. Eén minuut later, weer telefoon nu uit Washington; iemand had gezien dat er een vliegtuig op het pentagon gevlogen was… Nieuws van een ooggetuige; het moet dus waar zijn. De rest van de avond/nacht TV kijken, te laat op de 2e beursdag maar dat gaf niks; de DEMO dagen waren nog nooit zo slecht bezocht….
Achter een Apple, hoe toepasselijk… zelfde plek, zelfde mensen. Gaat snel zo’n jaar.
Ik had in Rijswijk gewerkt en stapte in de auto om naar huis te gaan. Radio gewoontegetrouw op Radio 1. Het eerste vleigtuig was net in de toren gevlogen, en ik weet nog dat ik de eerste speculaties over terroristische aanslagen absurd vond. Toen het tweede vliegtuig de andere toren raakte begreep ik dat er eigenlijk geen andere opties waren.
Thuis aangekomen TV aangezet en tot diep in de nacht heen en weer zappend tussen CNN, BBC World en de nederlandse zenders.
Zag deze week een documentaire over die dag met beelden van de aanslagen, de reacties van ooggetuigen en opgenomen laatste telefoontjes met mensen in de torens. Het was nog steeds erg indrukwekkend en beklemmend…
Zoals de meesten rond dat tijdstip…aan het werk. Salesguy Rick kwam de afdeling opstormen dat er een vliegtuig in een twintower was gevlogen. Hoewel ik sales normaal blindelings vertrouw geloofde ik het niet . NU.nl lag al plat. Wij waren destijds gesitueerd in het TROS gebouw. Beneden dus volop televisies om de beelden te volgen…
Ik zat intern bij de geleidehondenschool en liep voor het eerst met mijn geleidehond door de straten … Zie site.
Nog zo’n 2 uurtjes, op de zelfde plaats… via de radio hoorde we het bericht..bij het eerste vliegtuig maakte m’n collega en ik nog een grapje over een aanslag (van de russen)… maar ja.. dat een grap ook werkelijkheid kan worden is wel heel droevig….
ik zat (hoe ironisch net als nu) ziek thuis op de bank te zappen. De beelden van het eerste vliegtuig werden constant herhaald. Ik had vriendinnetje Sjimmie aan de telefoon en terwijl we keken naar de tv vloog het tweede vliegtuig naar binnen.
We hebben alletwee gevloekt en we bleven zonder al te veel woorden nog een minstens een uur in verbinding staan met elkaar. Sjimmie heeft een aantal maanden op Broadway gewerkt en gewoond.
Ik weet het nog goed. Ik was op mijn werk alwaar wij een Amerikaanse firma op bezoek hadden.
Iemand zei dat er een vliegtuig in het W.T.C. was gevlogen. Gelijk de TV aan en die heeft verder de hele middag en avond aangestaan.
Ze hadden een kantoor in dat inmense gebouw. De Golfclubs werden terzijde gelegd en na het diner droop iedereen af……
Nog steeds indrukwekkend en beklemmend…helemaal als ik de foto’s nog eens bekijk van mezelf toen ik er op stond, twee jaar geleden.
Het vreemde gevoel overheerst dat het leven “gewoon” doorgaat.
Bij de herhaling van een docu over de moord op JFK waar aan mensen werd gevraagd waar ze waren op de dag vd moord.
Waar was jij op 10-2-73? is mijn verjaardag namelijk
Ik zat thuis, de hele maand september, in between jobs, en ik had net een lange mail geschreven aan het meisje dat later mijn vriendin zou worden. Met een goed gemoed had ik het mailtje weggestuurd, en toen zette ik de televisie aan. Het duurde zeker tien minuten voor ik begreep wat er aan de hand was. Vaak met dat soort uitzendingen (“dat soort”, alsof het wekelijks voorkomt) wordt om de zoveel tijd gezegd wat er gebeurd is, zo van: “voor mensen die net ingeschakeld zijn…”
Ik was dus net ingeschakeld, en verbijsterd.
Ik zat in de auto. We hadden m’n vader opgehaald uit het ziekenhuis. Hij had die dag zijn laatste chemokuur gehad. Mijn vader heeft longkanker. Het was een rustig en redelijk gezond jaar voor ‘m zonder behandelingen. Twaalf dagen geleden hebben ze uitzaaiingen ontdekt in zijn hoofd. Hij wordt vandaag bestraald.
Ik was op mijn ene werk, een fotopersbureau. Zat foto’s uit te zoeken voor een database toen de televisie aan ging. Een krant had ons gebeld. Daarna direct op de fiets naar de redactie van De Groene Amsterdammer <http://www.groene.nl> gefietst waar ik de fotoredactie doe. Dacht dat de deadline al voorbij was, maar we konden gelukkig de cover nog veranderen (het nummer zou de volgende dag in de winkel liggen) en enkele medewerkers in New York bereiken. Totale verbijstering. Niemand begreep het, maar we hadden een doel. Dit onbegrijpelijke in woord en beeld verslaan… Dat gaf een richting aan de verbijstering. Met de hele redactie tot twaalf uur ’s nachts aan het werk geweest.
Aan het werk, in een theater, hoorde het van mensen die kwamen vragen of de voorstelling wel doorging. ”Hoezo? Waarom zou die niet doorgaan?” was mijn reactie… Had geen idee wat er aan de hand was. De voorstellingen zijn die avond trouwens inderdaad niet doorgaan…
Op mijn werk. Een collega melde dat een cesnaatje het WTC ingevlogen was. Ik surfde naar nu.nl want dacht dat het de amsterdamse WTC was. Kreeg een page Not Found error van WideXS te zien en toen kreeg ik het vage vermoeden dat er iets ernstigs aan de hand was. Een andere kollega kwam met het verhaal dat het de twin towers betrof en dat het een 757 was. Daarna iemand anders met de mededeling dat ook de andere toren in brand stond. Na een half uur ofzo belde een vriendin van me helemaal in paniek met het hele verhaal, voorzover dat bekend was toen.
In de auto, toen zonder baan, een stukje rijden voor de afwisseling. Op de radio het bericht dat er een sportvliegtuigje in het WTC was gevlogen. Tjeemig, zou er een radio-baken heel erg verkeerd staan ofzo?
Toen eerst nog naar de bank om een overschrijving naar het buitenland te regelen.
Thuis de TV aan.
………….”the rest is history”………..
…op het vliegveld van Sydney heb ik het ‘live’ aanschouwt. Indrukwekkend.
In het ziekenhuis… een familielid werd die dag met spoed opgenomen. Is nu dus exact een jaar geleden. Een halfjaar van revalidatie, daarna langzaam steeds beter. Ik heb hele dubbele herinneringen aan 11 september, de beelden van de WTC torens, vanuit de wachtruimtes op de Eerste Hulp…
Vandaag was naast een dag van herdenkingen voor mij persoonlijk wederom een dubbele dag, thuis vieren we (bijna) volledig herstel met een etentje… smakelijk!
Mmm… Aan het werk, ik geloof dat ik net een spoedje had… Zat in de auto en hoorde het nieuws. Kon het niet echt geloven, later een vriendin van me aan de telefoon gesproken… Haar bedrijf had kantoren in 1 van de towers. Had, want plots bijna 3/4 van haar personeel weg… Dat was het meest heftige telefoontje dat ik ooit gehad heb… Zo emotioneel………
Na lange tijd weer een poging ondernomen zelf muziek te maken. In Utrecht nummers uitgezocht en die in de computer geladen. Moeder van gastvrouw belde. Of we het nieuws al gezien hadden. We zetten de kleine televisie aan. De torens brandden. Tot aan het begin van de avond konden we niet veel meer doen dan zitten en kijken. Heel even dacht ik dat de wereld zou vergaan. De draad van het muziekproject hebben we nooit meer opgepikt.
In ons nieuwe huis was ik met mijn vader bezig de plafonds te witten, gezellig met de radio aan. Ruud de Wild punt en el
Op de achtergrond steeds heftiger commentaren, toen maar de radio harder gezet. Onder het witten werd de situatie steeds duidelijker. Mijn vrouw en mijn moeder waren naar de stad en toen ze thuis kwamen, wisten ze nog van niets. Hierna hebben we de TV aangezet en gekeken.
Als ik de postjes van de andere mnsen lees krijg ik nog steeds kippenvel….
Jensen rulez!
http://frontpage.fok.nl/news.fok?id=22090
Op mijn werk, bezig met een dedline. De redactie-assistente las op het ANP dat er een vliegtuig in één van de torens gevlogen was, een kwartier later weer éé, toen ws het pentagon in brand, een bom bij het State department. Naar beneden gerend om naar de TV te kijken. Net op tijd om de North Tower live ineen te storten. Daarna als een gek mailen naar familie in Washington, aangezien iemand bij de FCC (de Amerikaanse OPTA) werkt, aan de overkant van het Pentagon. Vier dagen later pas antwoord: all safe…
Op het werk.
Logde in op parool.nl. Zag de foto waarop het tweede vliegtuig schuin aan kwam vliegen.
Staat nog steeds op mijn netvlies gebrand.
Vooral de gewaarwording dat het een passagiersvliegtuig betrof maakte me helemaal koud van binnen.
Hoop nooit meer zoiets te hoeven zien.
collega loopt binnen, vliegtuig op WTC gecrashed, telefoontjes heb je het gehoord het tweede vliegtuig Pentagon in brand meer vliegtuigen in de lucht vriendin belt “de skyline van NY is voorgoed veranderd” als de eerste toren valt bizar Windows on the World verdieping 107 daar dansten we. Later de beschrijving van het nieuwe uitzicht vanuit East Village van een vriend als een soort fantoompijn blijft het gat zichtbaar.
Bij mijn ouders op de bank aan het zappen tijdens een oersaai interview met Kingsley Amis op Ned 3. Ik kwam bij RTL 5 terecht een paar minuten nadat het eerste vliegtuig was ingeslagen. Ging zappen tussen CNN en RTL5 en zag live het tweede toestel inslaan.
Rest van de dag was een beetje een waas, ik en mijn broer bleven aan de buis gekluisterd.
Twee dagen later had ik een solicitatie gesprek. Ik werd aangenomen.
Hamas Hamas Joden aan het gas
fuckkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkk Amerika
Ik pleeg morgen een aanslag waar en waneer zeg ik niet.Anoniem
ik was thuis, overal op tv hadden ze het erover. ik was verbaasd, hoe kan iemand dat ooit doen?
ik was 11 toen, ik en mijn broer waren aan het zappen. Ik dacht dat het een programma was waar men met explosieven een gebouw in lieten storten…mijn god..als 11 jarige weet je niet beter…! Ik herinner me de beelden nog heel erg goed!
ik was toen 8 en zat bij de kapper, hier hadden ze een tv en bij de eerste geruchten werd de tv aan gezet. wat ik thuis heb gedaan weet ik eigenlijk niet meer…..